8. Yn n Dafetn naam dös närrisch mit, däß dyr Trechtein önn Usenn so plitzlich dyrhingrafft hiet; und mir nennt dös Ort hinst heut Usennraff.
9. Seln Tag gakriegt dyr Dafet Angst vor n Herrn, und er gfraagt si: "Ja, wie soll i n daa önn Trechteinschrein +überhaaupt aufherbringen?"
10. Drum gwill syr dyr Dafet önn Schrein von n Herrn doch nit eyn de Dafetnstat bringen laassn, sundern gstöllt n in n Haus von n Roetemobetn aus Gätt unter.
11. Dreu Maanet lang blib yn n Herrn sein Schrein in n Roetemobetn seinn Haus, und dyr Trechtein gsögnt n zamt seinn gantzn Heiwisch.
12. Wie myn yn n Künig Dafet gabrichtt, däß dyr Herr yn n Roetemobetn sein Heiwisch und sein gantze Hab ob n Gotsschrein gsögnt hiet, gieng dyr Dafet hin und brang önn Gotsschrein voller Freud aus dönn seinn Haus eyn de Dafetnstat aufhin.
13. So bald de Trager von n Herrnschrein söx Schritt gangen warnd, gopfert yr aynn Stiern und ayn Mastkälbl.
14. Und dyr Dafet gatantzt wie wild vor n Trechtein hin und her und hiet dyrbei grad ayn härberne Kuttn an.