5. Dyr Dafet gfraagt dönn Burschn, der wo iem dös verzölt hiet: "Und wie mechst dös wissn, däß dyr Saul und sein Sun Jonant toot seind?"
6. Der Sel gantwortt iem: "I war rain zuefällig eyn n Gilbauer Gebirg obn. Daa saah i, wie dyr Saul non mit seinn Spieß aufkrächslt wär, dyrweil n rund umydum d Wägn und Reiter eyn dyr Zang hietnd.
7. Er gwenddt si um und saah mi, und daa schrir yr myr. I sag non: 'Ja, was ist n?'
8. Daa gfraagt yr mi: 'Wer bist n du?', und i gaab iem an: 'Ayn Ämylecker.'
9. Daa gmaint yr: 'Ist y grad recht; gee her und toett mi! Mi haat s gscheid dyrwischt, aber non bin i voll daa.'
10. Aft gieng i halt hin und brang n um, weil myr ee klaar war: Der steet +niemer auf. Dann taat i iem de Kroon von n Kopf abher und naam seinn Armraif mit; ja, und ietz bin i daa dyrmit bei dir, mein Herr."
11. Daa war dyr Dafet so entsötzt, däß yr syr s Gwand zriß, und die Mannen um iem umydum netty yso.
12. Hinst auf Nacht gaklagnd s, gwainend s und gfastnd s zwögns n Saul, seinn Sun Jonant und die von n Haus Isryheel, yn n Volk von n Herrn, wo falln müessn hietnd.
13. Und dyr Dafet gfraagt dönn Jüngling, der wo iem dö Naachricht brungen hiet, non aynmaal: "+Wo kimmst her, sagst?" Er gantwortt: "Von aynn Zuegraistn aus Ämyleck bin i."
14. Dyr Dafet gfraagt n: "Und daa haast di gar nit dyrvor gforchtn, önn Salbling von n Herrn ainfach z toetignen?"