4. Drum, Isryheeler Berg, hoertß ys Wort von n Trechtein, meinn Got: Dös sait dyr Trechtein, mein Got, zo de Berg und Hugln, Schluftn und Täler, Getrümmer und verlaassnen Stötn: Weilß von de Dietn rund umydum ausplündert und dyrhueht wordn seitß,
5. drum, sait dyr Herr, mein Got, gaa i in meiner närrischn Wuet über de andern Völker rödn und über de gantze Roetem. Und wie s gfroolockend, wie sö syr mein Land unter n Nagl rissnd! Voller Schadnfreud habnd s mein Waidschaft dyrbeutt.
6. Drum weissag yn n Land Isryheel und sag zo de Berg und Hugln, de Schluftn und Täler: Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Voller Wuet und Zorn röd i über dö Ernidrigung, wo enk de Dietn pfraitt habnd.
7. Drum, sait dyr Trechtein, mein Got, schwör i s enk, däß enkerne Naachbyrvölker +grad yso einhinlaassn werdnd.
8. Ös aber, ös Isryheeler Berg, solltß wider grüen werdn und aynn Fand tragn für mein Volk Isryheel, weil dös nömlich bald wider zruggkimmt.
9. I gaa mi wider um enk annemen und kümmern, und aft werd auf enk wider ganz gwon gackert und gsaet;
10. und i schau, däß s wider dicht besidlt ist, von allsand Isryheeler halt. D Stötn werdnd wider bewont und de Getrümmer aufbaut.