4. Aber daa wär de Zeit +schoon grecht, däßß in enkerne täferltn Häuser wontß, dyrweil mein Haus in Trümmer ligt?!
5. Von Noetn sait dyr Hörerherr: Schautß diend, wieß daasteetß!
6. Saen tuetß vil, aber ausgöbn tuet s nit. Össn wenntß tuetß, werdtß hint und vorn nit sat. Trinken künntß schoon öbbs, aber für aynn Raush glangt auf kain Weitn nit. Anzieghn wenntß öbbs tuetß, haltt s enk nit warm; und wer öbbs verdient, haat s schoon wider so guet wie verloorn.
7. Dös sait dyr Hörerherr: Also, laasstß enk dös durch n Kopf geen!
8. Geetß eyn s Gebirg, holtß enk ayn Holz, und bautß önn Templ wider auf! Dös bauet mi halt auf; daa füelet i mi geert, spricht dyr Trechtein.
9. Auf vil haettß ghofft, aber weenig habtß zammbrungen. Und dös +wasß eingfexnetß, ließ i verderbn. Fraagn +taat i non, warum!, sait dyr Hörerherr. Weil mein Haus in Trümmer ligt, wogögntß enk für enkerne aignen abhinrenntß!
10. +Ös seitß d Schuld, däß dyr Himml önn Tau verhaltt und dyr Bodm önn Fand.
11. +i haan dö Dürrn über s Land und de Berg brungen, über n Traid, önn Wein und s Öl, über allss halt, was yso waxt, über Mensch und Vih und über all enkerne Gschäfter.
12. Daa gfolgnd dyr Schrobybeel Schalttiheelsun, dyr Hoohpriester Jeschen Jozydäcksun und de gantzn Überblibnen von n Volk yn dyr Stimm von n Trechtein, ienern Got, wie s ien dyr Weissag Häggäus übermittlt hiet. S Volk war voller Eerfarcht vor n Trechtein.
13. Von Noetn gverkünddt dyr Häggäus als Bot von n Trechtein yn n Volk: I bin mit enk, sait dyr Herr.
14. Und dyr Trechtein gaab s ien allsand ein, yn n Judauer Statthalter Schrobybeel Schalttiheelsun, yn n Hoohpriester Jeschen Jozydäcksun und yn de gantzn Überblibnen von n Volk, däß s kaamend und bei n Templ wider angapackend, bei n Haus von ienern Got, yn n Hörerherrn.
15. Dös war eyn n Vieryzwainzigstn Söxtn von n Däriesn seinn zwaittn Jaar.