35-37. Mi dyngais i’m sancteiddrwydd lwI’w gadw byth â DafyddY pery ei had a’i orsedd efCyhyd â’r nef dragywydd.”
38-39. Ond eto, fe droist heibio friD’eneiniog di, a’i wrthod,A thaflu i’r llawr ei goron bur,Diddymu’r hen gyfamod.
40-41. Mae’i furiau yn furddunod prudd,A’i geyrydd yn adfeilion;Ysbeilir ef gan bawb yn ffri;Mae’n destun sbri cymdogion.
42-43. Ei wrthwynebwyr nawr sydd ben,A llawen ei elynion.Fe bylaist fin ac awch ei gleddA gomedd dy gynghorion.
44-45. Fe fwriaist orsedd hwn i’r llawr,A dryllio o’i law’r deyrnwialen,Byrhau’i ieuenctid, a rhoi tostGywilydd drosto’n gaenen.
46-48. Ai byth, O Dduw, y cuddi di?Ond cofia fi, sy’n feidrol.Pa ddyn fydd byw heb weld ei dranc?A ddianc neb rhag Sheol?
49-50. O Dduw, ple mae dy gariad di,A dyngaist gynt i Ddafydd?Gwêl fel yr wyf yn dwyn ar goeddSarhad y bobloedd beunydd.
51-52. Er bod d’eneiniog di a’i ffawdYn wrthrych gwawd a chrechwen,Bendigaid fyddi, Dduw di-lyth,Am byth. Amen ac Amen.