1-2. O molwch yr Arglwydd! Da yw rhoi mawl iddo,Cans mae ein Duw yn drugarog ei fryd.Mae’n adeiladu Jerwsalem – ynoY dwg blant Israel o bedwar ban byd.
3-6. Iachâ’r rhai drylliedig a rhwymo’u harchollion;Rhifa ac enwi’r holl sêr. Y mae’n fawr,Yn ddoeth ddifesur. Mae’n codi’r rhai tlodion,Ond y mae’n bwrw’r drygionus i’r llawr.
7-8. O canwch i’r Arglwydd mewn diolch â’r delyn.Ef sy’n rhoi glaw o’i gymylau i’r tir.Gwisga’r mynyddoedd â glaswellt, ac enfynAt ein gwasanaeth blanhigion sydd ir.
9-11. Mae’n rhoddi i’r holl anifeiliaid eu porthiant,A’r hyn a fynnant i gywion y frân.Nid yn nerth march na grym gŵr y mae’i fwyniant,Ond yn y rhai y mae’u ffydd ynddo’n lân.
12-14. Jerwsalem, mola dy Dduw, a thi, Seion,Cans fe gryfhaodd dy furiau i gyd.Rhoes iti heddwch, bendithiodd dy feibion,Ac fe’th ddigonodd â’r gorau o’r ŷd.
15-18. Mae’n anfon i’r ddaear ei air, ac yn rhoddiBarrug fel lludw ac eira fel gwlân,Rhew megis briwsion, ac yna’n eu toddi,Pan yrr ei wyntoedd, yn ddŵr gloyw, glân.