149-152. Gwrando ’nghri yn ôl dy gariad,’N ôl dy farnau adfer fi.Agos yw f’erlidwyr castiog,Pell oddi wrth dy gyfraith di.Yr wyt ti yn agos, Arglwydd.Mae d’orchmynion oll yn wir.Seiliaist dy farnedigaethauYn dragywydd yn y tir.Eirinwg 98.98.D
153-156. O edrych ar f’adfyd a’m gwared,Cans cofiais dy lân gyfraith di.Amddiffyn fy achos a’m hadfer,Yn ôl dy addewid i mi.Ni ddaw i’r rhai drwg iachawdwriaeth:I’r rhain aeth dy ddeddfau yn sarn.Mawr yw dy drugaredd, O Arglwydd;Adfywia fi’n unol â’th farn.
157-160. Ni throis rhag dy farnedigaethau,Er bod fy ngelynion yn daer.Ffieiddiais at bawb sy’n dwyllodrus,Am nad ŷnt yn cadw dy air.Gwêl fel yr wy’n caru d’ofynion;Dy gariad, fy Nuw, a’m bywha.Cans hanfod dy air yw gwirionedd;Tragwyddol dy farnau, a da.Crug-y-bar 98.98.D
161-164. Erlidir fi gan dywysogion,Ond d’air di yw f’arswyd bob awr;Ac rwy’n llawenhau yn d’addewid,Fel un wedi cael ysbail mawr.Casâf a ffieiddiaf bob dichell,Ond caraf dy gyfraith o hyd;A seithwaith y dydd rwy’n dy foli,Cans cyfiawn dy farnau i gyd.
165-168. Caiff carwyr dy gyfraith wir heddwch;Ni faglant ar ddim. Yr wyf fiYn disgwyl am dy iachawdwriaeth,Yn cadw d’orchmynion di-ri.Rwy’n caru dy farnedigaethau,Eu caru a’u cadw â graen,Ac i’th holl ofynion rwy’n ufudd,Cans mae dy holl ffyrdd di o’m blaen.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
169-172. Doed fy llef hyd atat, Arglwydd;Yn ôl d’air gwna fi yn ddoeth.Clyw ’neisyfiad; tyrd i’m gwaredYn ôl dy addewid coeth.Molaf di, fy Nuw, am itiDdysgu dy holl ddeddfau i mi.Canaf am dy addewidion;Cyfiawn yw d’orchmynion di.
173-176. Tyrd i’m helpu, cans dewisaisDy ofynion; blysio a wnaf,Arglwydd, am dy iachawdwriaeth;Yn dy gyfraith llawenhaf.Gad im fyw i’th foli, a’th farnau’nGymorth im. Fel dafad gollChwilia am dy was, oherwyddCofiais dy orchmynion oll.