33-36. Fe drawodd ffrwyth eu gwinwyddA’r holl ffigyswydd ir.Llefarodd, a daeth cwmwlLocustiaid dros y tirI lwyr ddinistrio’r glaswelltA difa’r cnydau ŷd;A’u plant cyntafanedigA drawodd yn ei lid.
37-40. Ac yna dug hwy allan,Ag aur ac arian drud,A’r Eifftiaid, yn eu harswyd,Yn llawenhau i gyd.Rhoes gwmwl i’w gorchuddio,Goleuo’r nos â thân;Anfonodd iddynt soflieirA bara’r nefoedd lân.
41-45. Fe holltodd graig nes tarddoddY dŵr drwy’r anial cras,Cans cofiodd ei addewidI Abraham, ei was.Rhoes diroedd y cenhedloeddI’w bobl yn lle i fyw,I gadw ei gyfreithiauA’i ddeddfau. Molwch Dduw.