1. Ys da yw Duw i Israel,wrth bawb a wnel yn union:
2. Minnau llithrais, braidd na syrthiais,swrth-wael fu f’amcanion.
3. Cans cynfigennais wrth y ffwl,ar dyn annuwiol dihir,Braidd na chwympais pan y gwelaiseu hedd a’i golud enwir.
4. Can nad oedd arnynt rwymau caethi gael marwolaeth ddynol,Lle maent yn byw yn heini hyf,yn iraidd gryf ddigonol.
5. Ac ni ddoe arnynt lafur blinhyd y bawn i’n eu deall,Na dim dialedd, na dim gwyn,fel y doe ar ddyn arall.
6. Am hynny syth maent yn ymddwyn,fel o fewn cadwyn balchder:A gwisgant am danynt yn dynn(megis dillad n) drowsder.
7. A’i llygaid hwynthwy wrth dewhaudoent yn folglymmau drosodd:A’i golud hwy, er hyn o wyn,uwch meddwl dyn a dyfodd.
8. Treuthu eu trowsder, bod yn dynn,a bostio hyn ar wasgar,
9. Egori safn at wybren fry,a thafod cry’ drwy’r ddaear.
10. Am hyn rhai o’i bobl ef â chwanta ymddychwelant yma,Yn gweled y dwfr yn loyw lâna thybio y cân eu gwala.
11. Cans ymresymmant hwn yn fyw,pa’m? ydyw Duw yn canfodPwy sydd yn ddrwg, a phwy sy’n dda?ydyw’r gorucha’n gwybod?
12. Wele y drygddyn mwya’i chwantcaiff fwyaf llwyddiant gwastad:Yn casglu golud a mawr dda,hwnnw sydd fwya’i godiad.
13. Ofer iawn fu i mi warhau,a llwyr lanhau fy nghalon:Golchi fy nwylo, caru gwir,a bod yn hir yn gyfion: