1. O Dduw, dydi a’n gwrthodaist,ar wasgar gyraist ymaith,O sorraist wrthym yn ddi gel,tro attom, dychwel eilwaith.
2. Dychrynaist di y ddaiar gron,a holltaist hon yn ddrylliau,Cans o’th lid ti siglo y mae,iachâ, a chae ei briwiau.
3. Dangosaist i’th elynion dio bwys caledi ormod:A’r ddiod a roist yn eu min,oedd megis gwin madrondod.
4. Rhoddaist faner, er hyn i gyd,i bawb o’r byd a’th ofnant,I faneru drwy dy air gwir,dros lu y tir lle y trigant:
5. Fel y gwareder drwy lân hwyl,bob rhai o’th anwyl ddynion.O achub hwynt â’th law ddeau,a gwrando finnau’n ffyddlon.
6. Yn ei sancteiddrwydd dwedodd Duw,llawen yw fy nghyfamod,Mi a rannaf Sichem rhyd y glyn,mesuraf ddyffryn Succod.
7. Myfi biau y ddwy dref tad,sef Eilead, a Manasse,Ephraim hefyd yw nerth fy mhen,a Juda wen f’anneddle.
8. Ym Moab ymolchi a wnaf,dros Edom taflaf f’esgid:A chwardded Palestina gaeth,a’i chwerthin aeth yn rhybrid.
9. Duw, pwy a’m dwy i’r ddinas gref?pwy a’m dwg i dref Edom?
10. Er yt ein gwrthod, pwy ond ti,o Dduw a’mleddi drosom?Ynot yn unig mae’n coel ni,perhon i ti a’n gwrthod,Er nad aethost o flaen ein llu,bydd ar ein tu mewn trallod.
11. O unig Dduw, bydd di’ ni’n borth,ofer yw cymorth undyn.