24. a hefyd fod rhaid offrymu aberth i'r Arglwydd – “pâr o durturod neu ddwy golomen”).
25. Roedd dyn o'r enw Simeon yn byw yn Jerwsalem – dyn da a duwiol. Roedd dylanwad yr Ysbryd Glân yn drwm ar ei fywyd, ac roedd yn disgwyl yn frwd i'r Meseia ddod i helpu Israel.
26. Roedd yr Ysbryd Glân wedi dweud wrtho y byddai'n gweld y Meseia cyn iddo fe farw.
27. A'r diwrnod hwnnw dyma'r Ysbryd yn dweud wrtho i fynd i'r deml. Felly pan ddaeth rhieni Iesu yno gyda'u plentyn i wneud yr hyn roedd y Gyfraith yn ei ofyn,
28. dyma Simeon yn cymryd y plentyn yn ei freichiau a dechrau moli Duw fel hyn:
29. “O Feistr Sofran! Gad i mi, dy was,bellach farw mewn heddwch!Dyma wnest ti ei addo i mi –
30. dw i wedi gweld yr Achubwr gyda fy llygaid fy hun.
31. Rwyt wedi ei roi i'r bobl i gyd;
32. yn olau er mwyn i genhedloedd eraill allu gweld,ac yn rheswm i bobl Israel dy foli di.”
33. Roedd Mair a Joseff yn rhyfeddu at y pethau oedd yn cael eu dweud am Iesu.
34. Yna dyma Simeon yn eu bendithio nhw, a dweud wrth Mair, y fam: “Bydd y plentyn yma yn achos cwymp i lawer yn Israel ac yn fendith i eraill. Bydd yn rhybudd sy'n cael ei wrthod,
35. a bydd yr hyn mae pobl yn ei feddwl go iawn yn dod i'r golwg. A byddi di'n dioddef hefyd, fel petai cleddyf yn trywanu dy enaid di.”