55. Dyma addawodd ei wneud i'n cyndeidiau ni –dangos trugaredd at Abraham a'i ddisgynyddion am byth.”
56. Arhosodd Mair gydag Elisabeth am tua tri mis cyn mynd yn ôl adre.
57. Pan ddaeth yr amser i fabi Elisabeth gael ei eni, bachgen bach gafodd hi.
58. Clywodd ei chymdogion a'i pherthnasau y newyddion, ac roedden nhw i gyd yn hapus hefyd fod yr Arglwydd wedi bod mor garedig wrthi hi.
59. Wythnos ar ôl i'r babi gael ei eni roedd pawb wedi dod i seremoni enwaedu y bachgen, ac yn cymryd yn ganiataol mai Sachareias fyddai'n cael ei alw, yr un fath â'i dad.
60. Ond dyma Elisabeth yn dweud yn glir, “Na! Ioan fydd ei enw.”
61. “Beth?” medden nhw, “Does neb yn y teulu gyda'r enw yna.”
62. Felly dyma nhw'n gwneud arwyddion i ofyn i Sachareias beth oedd e eisiau galw ei fab.
63. Gofynnodd am lechen i ysgrifennu arni, ac er syndod i bawb, ysgrifennodd y geiriau “Ioan ydy ei enw.”
64. Yr eiliad honno cafodd ei allu i siarad yn ôl, a dechreuodd foli Duw.
65. Roedd ei gymdogion i gyd wedi eu syfrdanu, ac roedd pawb drwy ardal bryniau Jwdea yn siarad am beth oedd wedi digwydd.
66. Roedd pawb yn gofyn, “Beth fydd hanes y plentyn yma?” Roedd hi'n amlwg i bawb fod llaw Duw arno.
67. Dyma Sachareias, tad y plentyn, yn cael ei lenwi â'r Ysbryd Glân, ac yn proffwydo fel hyn:
68. “Molwch yr Arglwydd – Duw Israel!Mae wedi dod i ollwng ei bobl yn rhydd.
69. Mae wedi anfon un cryf i'n hachub ni –un yn perthyn i deulu ei was,y Brenin Dafydd.
70. Dyma'n union addawodd ymhell yn ôl, drwy ei broffwydi sanctaidd: