15. Mewn breuddwyd, neu weledigaeth yn y nos,pan mae pobl yn cysgu'n drwm;pan maen nhw'n gorwedd ar eu gwlâu.
16. Mae e'n gwneud i bobl wrando –yn eu dychryn nhw gyda rhybudd
17. i beidio gwneud rhywbeth,a'u stopio nhw rhag bod mor falch.
18. Mae'n achub bywyd rhywun o bwll y bedd,rhag iddo groesi afon marwolaeth.
19. Mae'n disgyblu un sy'n sâl yn ei welya chryndod di-baid drwy ei esgyrn.
20. Mae bwyd yn codi cyfog arno;does ganddo awydd dim byd blasus.
21. Mae wedi colli cymaint o bwysau,nes bod ei esgyrn i gyd yn y golwg.
22. Mae'n agos iawn at y bedd,bron â'i gipio gan negeswyr marwolaeth.
23. Ond os daw angel at ei ochr(dim ond un o'i blaid, un o blith y mil)i ddadlau ei hawl drosto –
24. yna bydd Duw yn drugarog wrtho.‘Achubwch e rhag mynd i lawr i'r bedd;dw i wedi cael y pris i'w ollwng yn rhydd.’
25. Yna bydd ei groen yn iach fel pan oedd yn ifanc;bydd ei egni yn ôl fel yn nyddiau ieuenctid!
26. Bydd yn gweddïo, a bydd Duw'n gwrando;bydd yn gweiddi'n llawen wrth fynd i'w bresenoldeb,a bydd Duw yn ei adfer i berthynas iawn ag e'i hun.