14. Mae'r llofrudd yn codi cyn iddi wawrioi ladd y tlawd a'r anghenus;mae e fel y lleidr yn y nos.
15. Mae'r un sy'n godinebu yn disgwyl iddi dywyllu;mae'n gwisgo mwgwd ar ei wyneb,gan feddwl, ‘Fydd neb yn fy nabod i.’
16. Mae lladron yn torri i mewn i dai pobl yn y nos,ond yn cuddio o'r golwg drwy'r dydd –dŷn nhw ddim eisiau gwybod am y golau.
17. Maen nhw i gyd yn gweld y bore fel tywyllwch;dyna pryd mae ofn yn gafael ynddyn nhw.
18. Mae rhywun felly fel ewyn ar wyneb y dŵr.Boed i'w dir e gael ei felltithio;boed i neb alw heibio i'w winllannoedd!
19. Fel sychder a gwres yn gwneud i ddŵr eira ddiflannu,mae'r bedd yn cipio'r rhai sydd wedi pechu.
20. Mae'r groth yn ei anghofio,a'r cynrhon yn gwledda arno;a fydd neb yn ei gofio eto;bydd y drwg yn cael ei dorri i lawr fel coeden.
21. Maen nhw'n manteisio ar wraig ddi-blant,ac yn cam-drin y weddw.
22. Ond mae Duw'n gallu cael gwared â'r rhai pwerus,pan mae e'n codi, all neb fod yn siŵr y caiff fyw.