1. Gwrandwch arna i, ynysoedd!Daliwch sylw, chi bobloedd o bell:Galwodd yr ARGLWYDD fi cyn i mi gael fy ngeni,Rhoddodd fy enw i mi pan oeddwn i'n dal yng nghroth fy mam.
2. Gwnaeth fy ngheg fel cleddyf miniog,a chuddiodd fi dan gysgod ei law.Gwnaeth fi fel saeth loyw;a chuddiodd fi yn ei gawell.
3. Dwedodd wrtho i, “Ti ydy fy ngwas i,Israel, y caf fy anrhydeddu trwyddi.”
4. Meddyliais fy mod wedi gweithio'n galed i ddim byd,a gwastraffu fy holl egni i ddim pwrpas.Ond mae fy achos yn llaw'r ARGLWYDD,a bydd fy Nuw yn rhoi fy ngwobr i mi.
5. Nawr, mae'r ARGLWYDD– wnaeth fy llunio i yn y groth i fod yn was iddo –yn dweud ei fod am adfer pobl Jacoba dod ag Israel yn ôl ato'i hun.Bydda i wedi fy anrhydeddu yng ngolwg yr ARGLWYDD,am mai Duw sy'n fy nerthu i.
6. Yna dwedodd, “Mae'n beth rhy fach i ti fod yn was i midim ond i godi llwythau Jacob ar eu traedac adfer yr ychydig rai fydd ar ôl yn Israel.Bydda i'n dy wneud di yn olau i'r cenhedloedd,er mwyn i bobl o ben draw'r byd gael eu hachub.”
7. Dyma mae'r ARGLWYDD – sy'n rhyddhau Israel, yr Un Sanctaidd – yn ei ddweud wrth yr un sy'n cael ei dirmygu; cenedl sy'n cael ei ffieiddio, a gwas y rhai sy'n llywodraethu:“Bydd brenhinoedd yn gweld ac yn codi ar eu traed,a bydd tywysogion yn ymgrymu,am fod yr ARGLWYDD, sydd wedi bod mor ffyddlon,Un Sanctaidd Israel wedi dy ddewis di.”
8. Dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud:“Bydda i'n dy ateb di pan fydd yr amser yn iawn,ac yn dy helpu di pan ddaw'r dydd i mi achub.Fi sydd wedi dy siapio di,a dy benodi di'n ganolwr fy ymrwymiad i'r bobl –bydda i'n adfer y wlad,ac yn rhoi'r hawliau ar y tir yn ôl i'w phobl.
9. Byddi'n dweud wrth garcharorion, ‘Cewch fod yn rhydd,’ac wrth y rhai sy'n y tywyllwch, ‘Dewch i'r golwg.’Byddan nhw fel defaid yn pori ar ochr y ffyrdd,ac yn cael porfa ar lethrau'r bryniau.
10. Fydd dim syched nag eisiau bwyd arnyn nhw;fydd y gwynt poeth a'r haul ddim yn eu taro nhw.Achos bydd yr un sy'n eu caru nhw yn eu harwain,ac yn mynd â nhw at ffynhonnau o ddŵr.