14. Paid bod ag ofn, y pryf Jacob,y lindys bach Israel –Bydda i'n dy helpu di!—meddai'r ARGLWYDD—Fi sy'n dy ryddhau di, sef Un Sanctaidd Israel.
15. Bydda i'n dy wneud di yn llusg dyrnu –un newydd, hefo llawer iawn o ddannedd.Byddi'n dyrnu mynyddoedd a'u maluac yn gwneud bryniau fel us.
16. Byddi'n eu nithio nhw,a bydd gwynt stormus yn eu chwythu i ffwrdd.Bydd corwynt yn eu gyrru ar chwâl.Ond byddi di yn llawenhau yn yr ARGLWYDD,Ac yn canu mawl i Un Sanctaidd Israel.
17. Ond am y bobl dlawd ac anghenussy'n chwilio am ddŵr ac yn methu cael dim;ac sydd bron tagu gan syched:bydda i, yr ARGLWYDD, yn eu hateb nhw;fydda i, Duw Israel, ddim yn eu gadael nhw.
18. Bydda i'n gwneud i nentydd lifo ar y bryniau anial,ac yn agor ffynhonnau yn y dyffrynnoedd.Bydda i'n troi'r anialwch yn byllau dŵr,a'r tir sych yn ffynhonnau.
19. Bydda i'n plannu coed cedrwydd yno,coed acasia, myrtwydd, ac olewydd;bydda i'n gosod coed cypres,coed llwyfen a choed pinwydd hefyd –
20. er mwyn i bobl weld a gwybod,ystyried a sylweddoli,mai'r ARGLWYDD sydd wedi gwneud hyn,ac mai Un Sanctaidd Israel sydd wedi peri iddo ddigwydd.
21. “Cyflwynwch eich achos,” meddai'r ARGLWYDD.“Sut ydych chi am bledio?”, meddai Brenin Jacob.