1. Ynot ti, ARGLWYDD, y ceisiais loches;na fydded cywilydd arnaf byth.
2. Yn dy gyfiawnder gwared ac achub fi,tro dy glust ataf ac arbed fi.
3. Bydd yn graig noddfa i mi,yn amddiffynfa i'm cadw,oherwydd ti yw fy nghraig a'm hamddiffynfa.
4. O fy Nuw, gwared fi o law'r drygionus,o afael yr anghyfiawn a'r creulon.
5. Oherwydd ti, Arglwydd, yw fy ngobaith,fy ymddiriedaeth o'm hieuenctid, O ARGLWYDD.
6. Arnat ti y bûm yn pwyso o'm genedigaeth;ti a'm tynnodd allan o groth fy mam.Amdanat ti y bydd fy mawl yn wastad.
7. Bûm fel pe'n rhybudd i lawer;ond ti yw fy noddfa gadarn.
8. Y mae fy ngenau'n llawn o'th foliantac o'th ogoniant bob amser.
9. Paid â'm bwrw ymaith yn amser henaint;paid â'm gadael pan fydd fy nerth yn pallu.
10. Oherwydd y mae fy ngelynion yn siarad amdanaf,a'r rhai sy'n gwylio am fy einioes yn trafod gyda'i gilydd,
11. ac yn dweud, “Y mae Duw wedi ei adael;ewch ar ei ôl a'i ddal, oherwydd nid oes gwaredydd.”
12. O Dduw, paid â phellhau oddi wrthyf;O fy Nuw, brysia i'm cynorthwyo.
13. Doed cywilydd a gwarth ar fy ngwrthwynebwyr,a gwaradwydd yn orchudd dros y rhai sy'n ceisio fy nrygu.