32. Yr oedd ei hwyneb wedi ei orchuddio, a gorchmynnodd y dihirod dynnu ymaith ei gorchudd, er mwyn iddynt wledda ar ei phrydferthwch.
33. Dechreuodd ei theulu wylo, a phawb a'i gwelodd.
34. Yna cododd y ddau henuriad yng nghanol y bobl, a gosod eu dwylo ar ei phen.
35. Edrychodd hithau, gan wylo, tua'r nefoedd, am fod ei chalon yn ymddiried yn yr Arglwydd.
36. Meddai'r henuriaid: “Yr oeddem yn cerdded yn yr ardd wrthym ein hunain, pan ddaeth hon i mewn gyda dwy forwyn. Fe gaeodd hi ddrysau'r ardd ac anfon y morynion i ffwrdd.
37. Yna daeth ati ddyn ifanc oedd wedi bod yn ymguddio, a gorweddodd gyda hi.
38. Yr oeddem ni mewn congl o'r ardd, a phan welsom y camwedd hwn rhedasom atynt.
39. Gwelsom hwy'n cydorwedd, ond ni allem gael y trechaf ar y dyn—yr oedd yn gryfach na ni, ac agorodd y drysau a neidio allan.