1. Pan ddistawodd dwndwr y bobl oedd o amgylch y cyngor, dywedodd Holoffernes, prif gadfridog byddin Asyria, wrth Achior yng ngŵydd yr holl estroniaid, ac wrth holl bobl Moab,
2. “A phwy wyt ti, Achior, ti a'th filwyr cyflog o Effraim, i broffwydo yn ein mysg fel y gwnaethost heddiw, a'n gwahardd rhag rhyfela yn erbyn cenedl Israel am y byddai eu Duw yn eu hamddiffyn? Pwy sydd Dduw ond Nebuchadnesar?
3. Pan enfyn ef ei lu nerthol, fe'u hysguba'n llwyr oddi ar wyneb y ddaear, ac ni chânt waredigaeth gan eu Duw. Ond nyni, gweision Nebuchadnesar ydym; fe'u darostyngwn hwy fel un gŵr, ac ni ddaliant eu tir o flaen ein gwŷr meirch;
4. byddwn yn eu difa'n llwyr. Bydd eu mynyddoedd yn feddw ar eu gwaed, a'u gwastadeddau yn llawn o'u cyrff. Ni allant sefyll yn ein herbyn, ond fe'u llwyr ddifethir, medd y Brenin Nebuchadnesar, arglwydd yr holl ddaear. Y mae ef wedi llefaru, ac ni phrofir yn ofer yr un o'r geiriau a lefarodd ef.
5. Ond amdanat ti, Achior, ti was cyflog Ammon, yn dy anwiredd y lleferaist ti y geiriau hyn heddiw; ni chei weld fy wyneb eto, o'r dydd hwn nes i mi ddial ar hiliogaeth y ffoaduriaid hynny o'r Aifft.
6. Ond pan ddychwelaf, caiff cleddyfau fy milwyr a gwaywffyn fy ngosgordd dy drywanu drwy dy ystlysau, ac fe syrthi dithau ymhlith eu clwyfedigion.
7. Yn awr, caiff fy ngweision dy gymryd di i ffwrdd i'r mynydd-dir, a'th roi yn un o drefi'r bylchau,
8. ond ni chei di farw nes iti gael dy lwyr ddifetha gyda hwy.
9. Os wyt yn wir yn hyderus na chymerir hwy, paid ag edrych mor ddigalon. Lleferais, ac ni fydd un o'm geiriau nas cyflawnir.”
10. Gorchmynnodd Holoffernes i'r gweision hynny a oedd ganddo yn ei babell afael yn Achior, a mynd ag ef i Bethulia i'w drosglwyddo i'r Israeliaid.
11. Gafaelodd y gweision ynddo a'i ddwyn allan o'r gwersyll i'r gwastatir, a mynd oddi yno i'r mynydd-dir, nes cyrraedd y ffynhonnau islaw Bethulia.
12. Gwelodd trigolion y dref hwy; codasant eu harfau a mynd allan o'r dref i gopa'r mynydd, a'u ffon-daflwyr i gyd yn lluchio cerrig at y gelyn, i'w rhwystro rhag dringo i fyny.
13. Llithrasant hwy dan gysgod y mynydd, a chlymu Achior, ac wedi ei daflu i lawr, ei adael yn gorwedd wrth droed y mynydd, a dychwelyd at eu harglwydd.
14. Pan ddaeth yr Israeliaid i lawr o'u tref a'i ddarganfod yno, datodasant ei rwymau a mynd ag ef i Bethulia a'i osod gerbron y rhai oedd yn llywodraethwyr eu tref
15. yr adeg honno, sef Osias fab Micha, o lwyth Simeon, Chabris fab Gothoniel, a Charmis fab Melchiel.
16. A dyma hwy'n gwysio holl henuriaid y dref i gyfarfod, a brysiodd yr holl wŷr ifainc a'r gwragedd i'r cyfarfod. Dygwyd Achior gerbron yr holl bobl, a gofynnodd Osias iddo beth oedd wedi digwydd.
17. Atebodd yntau trwy adrodd hanes cyngor Holoffernes, yr holl bethau a ddywedodd ef ei hun gerbronllywodraethwyr Asyria, a phopeth a ddywedodd Holoffernes mewn bygwth ymffrostgar yn erbyn Israel.
18. Yna syrthiodd y bobl i lawr mewn addoliad, a gweiddi'n uchel ar Dduw,
19. “Arglwydd Dduw y nefoedd, gwêl eu balchder; tosturia wrth ddarostyngiad ein cenedl, a dangos heddiw dy ffafr i'th bobl sanctaidd.”
20. Yna rhoesant eu cymeradwyaeth i Achior, a'i ganmol yn fawr.
21. Cymerodd Osias ef o'r cyfarfod i'w dŷ ei hun, a gwnaeth wledd i'r henuriaid; a thrwy'r holl noson honno buont yn galw ar Dduw Israel am ei gymorth.