17. Oherwydd adferaf iechyd i ti, ac iachâf di o'th friwiau,” medd yr ARGLWYDD,“am iddynt dy alw yn ysgymun,Seion, yr un nad yw neb yn ymofyn amdani.”
18. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Dyma fi'n adfer llwyddiant i bebyll Jacob,yn tosturio wrth ei anheddau.Cyfodir y ddinas ar ei charnedd,a saif y llys yn ei le.
19. Daw allan ohonynt foliant a sain pobl yn gorfoleddu,amlhaf hwy, ac ni leihânt; anrhydeddaf hwy, ac nis bychenir.
20. Bydd eu plant fel y buont gynt, a sefydlir eu cynulliad yn fy ngŵydd;cosbaf bob un a'u gorthryma.
21. Bydd eu pendefig yn un o'u plith, a daw eu llywodraethwr allan o'u mysg;paraf iddo nesáu, ac fe ddaw ataf;canys pwy, o'i ewyllys ei hun, a faidd ddod ataf?” medd yr ARGLWYDD.