1. Digwyddodd hyn hefyd: yr oedd saith brawd wedi cael eu cymryd i'r ddalfa gyda'u mam, ac yr oedd y brenin yn ceisio'u gorfodi i fwyta'r cig moch anghyfreithlon trwy eu poenydio â chwipiau a chortynnau.
2. A llefarodd un ohonynt ar eu rhan fel hyn: “Pam yr wyt ti am ein holi a chael ateb gennym? Yr ydym yn barod i farw yn hytrach na throseddu yn erbyn cyfreithiau ein hynafiaid.”
3. Ymgynddeiriogodd y brenin, a gorchmynnodd boethi pedyll a pheiriau, a gwnaethpwyd hynny'n ddi-oed.
4. Wedyn gorchmynnodd dorri allan dafod y llefarydd, a blingo'i ben a thorri i ffwrdd ei draed a'i ddwylo o flaen llygaid y brodyr eraill a'r fam.
5. A phan oedd yn gwbl ddiymadferth ond yn dal i anadlu, gorchmynnodd y brenin ei ddwyn at y tân a'i rostio ar y badell. Wrth i'r mwg o'r badell godi ar led, yr oedd y lleill ynghyd â'u mam yn annog ei gilydd i farw'n deilwng o'u tras, gan ddweud,
6. “Y mae'r Arglwydd ein Duw yn gwylio drosom ac yn sicr yn tosturio wrthym, yn union fel y mynegodd Moses i wynebau'r bobl yn y gân sy'n tystio yn eu herbyn: ‘A bydd ef yn tosturio wrth ei weision’.”
7. Wedi ymadawiad y cyntaf yn y dull hwn, daethpwyd â'r ail ymlaen, i wneud cyff gwawd ohono. Rhwygwyd croen ei ben i ffwrdd gyda'i wallt, a gofynnwyd iddo, “A wnei di fwyta cyn inni fwrw ein llid ar dy gorff, bob un aelod ohono?”
8. Atebodd ef yn ei famiaith, “Na wnaf.” O ganlyniad dioddefodd yntau yn ei dro yr un artaith â'r cyntaf.
9. Ac â'i anadl olaf meddai, “Yr wyt ti, y dihiryn, yn ein rhyddhau o'r bywyd presennol hwn, ond bydd Brenin y cyfanfyd yn ein hatgyfodi i fywyd newydd tragwyddol am inni farw dros ei gyfreithiau ef.”
10. Ar ôl hwn, aethpwyd ati i gam-drin y trydydd. Ar eu cais estynnodd ei dafod ar unwaith, a dal ei ddwylo o'i flaen yn eofn,