31. Wedi llwyr losgi'r aberthau, gorchmynnodd Nehemeia fod yr hylif oedd yn weddill hefyd i'w arllwys dros gerrig mawr.
32. Pan wnaethpwyd hynny, dyma fflam yn ffaglu; ond aeth ei llewyrch yn ddim wrth ddisgleirdeb y goleuni oddi ar yr allor.
33. Daeth y digwyddiad hwn yn hysbys, ac mewn adroddiad i frenin y Persiaid dywedwyd i'r hylif ymddangos yn y man lle cuddiwyd y tân gan yr offeiriaid a gaethgludwyd, ac i Nehemeia a'i ddilynwyr ei ddefnyddio i buro'r aberthau.
34. Wedi iddo archwilio'r mater, cododd y brenin fur o amgylch y llecyn a'i gysegru.
35. Yr oedd y rhai a ffafriwyd ganddo â gofal y lle yn cael rhan o'r incwm helaeth a dderbyniai oddi yno.
36. Galwodd Nehemeia a'i ddilynwyr yr hylif yn ‘neffthar’, sy'n golygu ‘puredigaeth’, ond ei enw cyffredin yw ‘nafftha’.”