1. Atebodd yr angel fi fel hyn: “Gwnaeth y Goruchaf y byd hwn ar gyfer llawer, ond y byd sydd i ddod ar gyfer ychydig.
2. Ond gad imi roi eglureb iti, Esra. Hola'r ddaear, ac fe ddywed wrthyt y rhydd hi ddigonedd o glai i wneud llestri pridd, ond ychydig iawn o'r llwch y ceir aur ohono. Yr un yw ffordd y byd hwn:
3. y mae llawer, yn wir, wedi eu creu, ond ychydig a gaiff eu hachub.”
4. Atebais innau: “Fy enaid, cymer ddeall i'w yfed a doethineb i'w fwyta.
5. Oherwydd nid o'th ddewis dy hun y daethost i'r byd, ac yn erbyn dy ewyllys yr wyt yn ymadael ag ef; oblegid am gyfnod byr yn unig y caniatawyd i ti fyw.”
6. Yna gweddïais: “O Arglwydd uwchben, os caniatéi i'th was ddynesu a gweddïo arnat, gosod had yn ein calon a gwrtaith i'n deall, er mwyn i ffrwyth ddod ohono a galluogi pob un llygredig i gael bywyd.
7. Oherwydd un wyt ti; ac un ffurfiad, gwaith dy ddwylo di, ydym ninnau, fel y dywedaist.
8. Gan mai ti sydd yn rhoi bywyd mewn corff a ffurfiwyd yn y groth, ac yn rhoi iddo aelodau, cedwir yr hyn a grëir gennyt yn ddiogel yng nghanol tân a dŵr, ac am naw mis y mae gwaith dy ddwylo yn goddef y creadur a greaist ynddo.
9. Ond caiff yr hyn sy'n diogelu a'r hyn a ddiogelir ill dau eu diogelu gan dy ddiogelwch di. A phan yw'r groth wedi rhoi i fyny'r hyn a grewyd o'i mewn,
10. yna, allan o aelodau'r corff, hynny yw o'r bronnau, gorchmynnaist gynhyrchu llaeth, ffrwyth y bronnau,
11. er mwyn maethu am beth amser yr hyn a luniwyd; ac fe fyddi'n parhau i'w gynnal ar ôl hynny yn dy drugaredd.
12. Yr wyt yn ei feithrin â'th gyfiawnder, yn ei hyfforddi yn dy gyfraith, ac yn ei ddisgyblu â'th ddoethineb.
13. Dy greadigaeth di, gwaith dy ddwylo, ydyw; gelli ei ladd, a gelli ei fywhau!
14. Ond os wyt yn distrywio mor swta un a luniwyd wrth dy orchymyn â chymaint o lafur, beth oedd pwrpas ei greu ef?
15. Yn awr yr wyf am ddweud hyn: ti sy'n gwybod orau am y ddynolryw gyfan; ond am dy bobl dy hun yr wyf fi'n poeni,
16. ac am dy etifeddiaeth yr wyf yn galaru; am Israel yr wyf fi'n drist, ac am had Jacob yr wyf yn drallodus.
17. Drosof fy hun, felly, a throstynt hwy, dymunwn weddïo ger dy fron, am fy mod yn gweld ein gwrthgiliadau ni, drigolion y tir;
18. clywais hefyd fod y Farn i ddilyn yn gyflym.
19. Am hynny gwrando ar fy llais, ac ystyria'r geiriau a lefaraf ger dy fron.”
20. Dyma ddechrau gweddi Esra, cyn iddo gael ei gymryd i fyny i'r nefoedd. Meddai: “Arglwydd, yr wyt ti'n preswylio yn nhragwyddoldeb, a'th lygaid wedi eu dyrchafu, a'r nefoedd uwchben yn eiddo iti;
21. y mae dy orsedd y tu hwnt i bob dychymyg, a'th ogoniant yn anchwiliadwy; ger dy fron saif llu'r angylion dan grynu,
22. yn cael eu troi'n wynt a thân i'th wasanaethu di; y mae dy air yn sicr a'th ymadroddion yn ddianwadal,
23. dy archiad yn gadarn a'th orchymyn yn ofnadwy; y mae dy drem yn sychu'r dyfnderau, dy ddicter yn peri i'r mynyddoedd doddi, a'th wirionedd yn para byth
24. Clyw, Arglwydd, weddi dy was; gwrando ar ddeisyfiad creadur a luniaist, a dal sylw ar fy ngeiriau.
25. Tra byddaf byw, gadawer imi lefaru; tra bydd synnwyr gennyf, gadawer imi ateb.
26. “Paid ag edrych ar gamweddau dy bobl, ond edrych ar y rheini sydd wedi dy wasanaethu'n onest.
27. Paid â sylwi ar bethau y mae'r annuwiol yn eu ceisio, ond sylwa ar y rhai a gadwodd dy gyfamodau yng nghanol eu trallodion.
28. Paid â meddwl am y rhai y bu eu hymddygiad yn dwyllodrus yn dy olwg, ond cofia'r rheini sydd o'u gwirfodd wedi cydnabod eu parch tuag atat.
29. Paid â mynnu difetha'r rhai sydd wedi byw fel anifeiliaid, ond ystyria'r rheini a fu'n hyfforddwyr disglair yn dy gyfraith.
30. Paid â bod yn ddig wrth y rhai a gyfrifir yn waeth na bwystfilod, ond rho dy fryd ar y rheini y bu eu hyder bob amser yn dy ogoniant di.
31. Oherwydd buom ni a'n hynafiaid yn dilyn arferion angheuol, ac eto o'n hachos ni bechaduriaid y gelwir di yn drugarog;
32. oblegid os wyt yn dymuno trugarhau wrthym ni, sydd heb unrhyw weithredoedd cyfiawn ar ein helw, yna fe'th elwir yn drugarog yn wir.
33. Oherwydd y mae'r cyfiawn, gan fod ganddynt lawer o weithredoedd da wedi eu rhoi ynghadw gyda thi, yn derbyn eu tâl ar sail eu gweithredoedd eu hunain.
34. “Beth yw dyn, i ti ddigio wrtho, neu'r hil lygradwy, i ti fod mor chwerw tuag ati?
35. Oherwydd y gwir yw na aned neb nad yw wedi ymddwyn yn annuwiol, ac nad oes neb byw nad yw wedi pechu.
36. Oblegid yn hyn, Arglwydd, y gwneir dy gyfiawnder a'th ddaioni di yn hysbys, sef iti fod yn drugarog tuag at y rhai nad oes ganddynt gyfalaf o weithredoedd da.”
37. Atebodd ef fi fel hyn: “Y mae llawer o'r hyn a ddywedaist yn gywir, ac yn unol â'th eiriau y bydd pethau'n digwydd.
38. Oherwydd, yn wir i ti, ni feddyliaf am y rhai a bechodd, am eu creu na'u marw, eu barn na'u colledigaeth;
39. ond gorfoleddaf yng nghreadigaeth y cyfiawn, eu pererindod hefyd, a'u hiachawdwriaeth, a'r tâl a dderbyniant.
40. Felly y dywedais, ac felly y mae.
41. Oherwydd fel y mae'r ffermwr yn hau llawer o had ar y ddaear ac yn plannu llu o blanhigion, ond nad yw'r cyfan a heuwyd yn tyfu'n ddiogel yn ei bryd, na'r cyfan a blannwyd yn bwrw gwraidd; felly hefyd ni waredir pawb a heuwyd yn y byd hwn.”
42. Meddwn innau: “Os wyf yn gymeradwy yn dy olwg, gadawer imi lefaru.
43. Fe all had y ffermwr fethu tyfu am nad yw wedi derbyn glaw oddi wrthyt ti yn ei iawn bryd; neu fe all bydru am ei fod wedi ei ddifetha gan ormod o law.
44. Ond dyn, a luniwyd gan dy ddwylo, a elwir yn ddelw ohonot am ei fod wedi ei wneud yn debyg i ti, hwnnw y lluniaist bopeth er ei fwyn—a wyt ti yn ei gymharu ef â had y ffermwr?
45. Na, ein Harglwydd! Yn hytrach, arbed dy bobl, a chymer drugaredd ar dy etifeddiaeth; oherwydd yr wyt yn trugarhau wrth dy greadigaeth.”
46. Atebodd ef fi: “Pethau'r presennol i bobl y presennol, a phethau'r dyfodol i bobl y dyfodol!
47. Yr wyt ti ymhell o allu caru fy nghreadigaeth yn fwy nag a wnaf fi fy hun. Er hynny, paid â'th gyplysu dy hun byth mwy â'r anghyfiawn, fel yr wyt wedi gwneud yn fynych.
48. Eto ar gyfrif hynny byddi'n fawr dy glod yng ngolwg y Goruchaf,
49. am iti dy ddarostwng dy hun, fel y mae'n gweddu iti, yn hytrach na'th gyfrif dy hun ymhlith y cyfiawn ac ymffrostio'n fawr yn hynny.
50. Oherwydd daw llawer o drallodion gresynus i ran trigolion y byd yn yr amserau diwethaf, am iddynt rodio mewn balchder mawr.
51. Ond tydi, meddylia amdanat dy hun, ac ymhola am y gogoniant sy'n aros i rai tebyg i ti.
52. Oherwydd ar eich cyfer chwi y mae Paradwys yn agored, pren y bywyd wedi ei blannu, yr oes i ddod wedi ei pharatoi, a digonedd wedi ei ddarparu; i chwi yr adeiladwyd dinas, y sicrhawyd gorffwys, ac y dygwyd daioni yn ogystal â doethineb i berffeithrwydd.
53. Y mae gwreiddyn drygioni wedi ei selio rhagoch, a gwendid wedi ei ddiddymu oddi wrthych; y mae angau wedi diflannu, uffern ar ffo, a llygredigaeth yn ebargofiant;
54. aeth trallodion heibio, ac yn ddiwedd ar bopeth datguddiwyd trysor anfarwoldeb.
55. Felly paid â holi rhagor ynglŷn â'r llu a gollir.
56. Oherwydd cawsant hwythau eu rhyddid, ond yr hyn a wnaethant oedd dirmygu'r Goruchaf, diystyru ei gyfraith, a gadael ei ffyrdd ef.
57. Heblaw hynny, y maent wedi sathru ar ei weision cyfiawn ef,
58. a dweud ynddynt eu hunain, ‘Nid yw Duw yn bod’, er gwybod ohonynt yn iawn fod yn rhaid iddynt farw.
59. Fel y daw i'ch rhan chwi y pethau y soniwyd amdanynt eisoes, felly paratowyd syched a phoenedigaeth ar eu cyfer hwy. Oherwydd nid ewyllysiodd y Goruchaf fod neb i'w ddifetha;
60. y rhai a grewyd ganddo sydd eu hunain wedi halogi enw eu gwneuthurwr, ac wedi ymddwyn yn anniolchgar tuag at yr un a ddarparodd iddynt fywyd.
61. Am hynny, y mae fy marn i yn awr yn nesáu,
62. ond nid wyf wedi gwneud hynny'n hysbys i bawb, dim ond i ti ac i ychydig o rai tebyg i ti.”
63. “Edrych, f'arglwydd,” atebais innau, “yr wyt wedi dangos imi yr arwyddion lu y byddi'n eu gwneud yn yr amserau diwethaf, ond ni ddangosaist imi pa bryd y bydd hynny.”