15. “Dyma eiriau'r Arglwydd Hollalluog: Cawsoch soflieir yn arwydd ichwi, a rhoddais wersyll yn amddiffyn ichwi; ond grwgnach a wnaethoch yno,
16. nid gorfoleddu yn fy enw i am i'ch gelynion gael eu difetha; yn wir yr ydych yn parhau i rwgnach hyd y dydd heddiw.
17. Ble bellach y mae'r breintiau a ddarperais ar eich cyfer? Pan oedd newyn a syched arnoch yn yr anialwch, oni waeddasoch arnaf
18. fel hyn: ‘Pam yr wyt ti wedi ein dwyn ni i'r anialwch hwn i'n lladd? Buasai'n well i ni fod yn gaethweision i'r Eifftiaid na marw yn yr anialwch hwn.’
19. Yr oedd yn ofidus gennyf am eich cwynion, a rhoddais ichwi fanna yn ymborth; bwytasoch fara angylion. Pan oedd syched arnoch, oni holltais i'r graig, a dyna ddigonedd o ddŵr yn llifo allan?
20. Ac oherwydd y gwres rhoddais ddail y coed yn gysgod ichwi.
21. Rhennais diroedd ffrwythlon rhyngoch, gan fwrw allan y Canaaneaid, y Pheresiaid a'r Philistiaid o'ch blaen. Beth arall a allaf ei wneud er eich mwyn?” medd yr Arglwydd.