29. Pan glywodd y dyrfa oedd yn sefyll gerllaw, dechreusant ddweud mai taran oedd; dywedodd eraill, “Angel sydd wedi llefaru wrtho.”
30. Atebodd Iesu, “Nid er fy mwyn i, ond er eich mwyn chwi, y daeth y llais hwn.
31. Dyma awr barnu'r byd hwn; yn awr y mae tywysog y byd hwn i gael ei fwrw allan.
32. A minnau, os caf fy nyrchafu oddi ar y ddaear, fe dynnaf bawb ataf fy hun.”
33. Dywedodd hyn i ddangos beth fyddai dull y farwolaeth oedd yn ei aros.
34. Yna atebodd y dyrfa ef: “Yr ydym ni wedi dysgu o'r Gyfraith fod y Meseia i aros am byth. Sut yr wyt ti'n dweud, felly, bod yn rhaid i Fab y Dyn gael ei ddyrchafu? Pwy yw'r Mab y Dyn yma?”
35. Dywedodd Iesu wrthynt, “Am ychydig amser eto y bydd y goleuni yn eich plith. Rhodiwch tra bo'r goleuni gennych, rhag i'r tywyllwch eich goddiweddyd. Nid yw'r sawl sy'n rhodio yn y tywyllwch yn gwybod lle y mae'n mynd.
36. Tra bo'r goleuni gennych, credwch yn y goleuni, ac felly plant y goleuni fyddwch.”Wedi iddo lefaru'r geiriau hyn, aeth Iesu i ffwrdd ac ymguddio rhagddynt.
37. Er iddo wneud cynifer o arwyddion yng ngŵydd y bobl, nid oeddent yn credu ynddo.
38. Cyflawnwyd felly y gair a ddywedodd y proffwyd Eseia:“Arglwydd, pwy a gredodd yr hyn a glywsant gennym?I bwy y datguddiwyd braich yr Arglwydd?”
39. O achos hyn ni allent gredu, oherwydd dywedodd Eseia beth arall:
40. “Y mae ef wedi dallu eu llygaid,ac wedi tywyllu eu deall,rhag iddynt weld â'u llygaid,a deall â'u meddwl, a throi'n ôl,i mi eu hiacháu.”
41. Dywedodd Eseia hyn am iddo weld ei ogoniant; amdano ef yr oedd yn llefaru.
42. Eto i gyd fe gredodd llawer hyd yn oed o'r llywodraethwyr ynddo ef; ond o achos y Phariseaid ni fynnent ei arddel, rhag iddynt gael eu torri allan o'r synagog.
43. Dewisach oedd ganddynt glod gan bobl na chlod gan Dduw.
44. Cyhoeddodd Iesu: “Y mae'r sawl sy'n credu ynof fi yn credu nid ynof fi ond yn yr un a'm hanfonodd i.