1. Ynot ti, ARGLWYDD, y ceisiais loches,na fydded cywilydd arnaf byth;achub fi yn dy gyfiawnder,
2. tro dy glust ataf,a brysia i'm gwaredu;bydd i mi'n graig noddfa,yn amddiffynfa i'm cadw.
3. Yr wyt ti'n graig ac yn amddiffynfa i mi;er mwyn dy enw, arwain a thywys fi.
4. Tyn fi o'r rhwyd a guddiwyd ar fy nghyfer,oherwydd ti yw fy noddfa.
5. Cyflwynaf fy ysbryd i'th law di;gwaredaist fi, ARGLWYDD, y Duw ffyddlon.
6. Yr wyf yn casáu'r rhai sy'n glynu wrth eilunod gwag,ac ymddiriedaf fi yn yr ARGLWYDD.
7. Llawenychaf a gorfoleddaf yn dy ffyddlondeb,oherwydd iti edrych ar fy adfyda rhoi sylw imi yn fy nghyfyngder.
8. Ni roddaist fi yn llaw fy ngelyn,ond gosodaist fy nhraed mewn lle agored.
9. Bydd drugarog wrthyf, ARGLWYDD, oherwydd y mae'n gyfyng arnaf;y mae fy llygaid yn pylu gan ofid,fy enaid a'm corff hefyd;
10. y mae fy mywyd yn darfod gan dristwcha'm blynyddoedd gan gwynfan;fe sigir fy nerth gan drallod,ac y mae fy esgyrn yn darfod.
11. I'm holl elynion yr wyf yn ddirmyg,i'm cymdogion yn watwar,ac i'm cyfeillion yn arswyd;y mae'r rhai sy'n fy ngweld ar y stryd yn ffoi oddi wrthyf.
12. Anghofiwyd fi, fel un marw wedi mynd dros gof;yr wyf fel llestr wedi torri.
13. Oherwydd clywaf lawer yn sibrwd,y mae dychryn ar bob llaw;pan ddônt at ei gilydd yn f'erbyny maent yn cynllwyn i gymryd fy mywyd.