30. Buost yn amyneddgar â hwyam flynyddoedd lawer,a'u rhybuddio â'th ysbrydtrwy dy broffwydi,ond ni wrandawsant;am hynny rhoddaist hwy yn nwylo pobloedd estron.
31. Ond yn dy drugaredd fawrni ddifethaist hwy yn llwyr na'u gadael,oherwydd Duw graslon a thrugarog wyt ti.
32. “Yn awr, O ein Duw,y Duw mawr, cryf ac ofnadwy,sy'n cadw cyfamod a thrugaredd,paid â diystyru'r holl drybini a ddaeth arnom—ar ein brenhinoedd a'n tywysogion,ein hoffeiriaid a'n proffwydi a'n hynafiaid,ac ar dy holl bobl—o gyfnod brenhinoedd Asyria hyd y dydd hwn.
33. Buost ti yn gyfiawnyn yr hyn oll a ddigwyddodd i ni;buost ti yn ffyddlon,ond buom ni yn ddrwg.
34. Ni chadwodd ein brenhinoedd na'n tywysogion,ein hoffeiriaid na'n hynafiaid, dy gyfraith;ni wrandawsant ar dy orchmynion,nac ar y rhybuddion a roddaist iddynt.
35. Hyd yn oed yn eu teyrnas eu hunainynghanol y daioni mawr a ddangosaist tuag atynt,yn y wlad eang a thoreithiog a roddaist iddynt,gwrthodasant dy wasanaethua throi oddi wrth eu drwgweithredoedd.
36. Dyma ni heddiw yn gaethweision,caethweision yn y wlad a roddaist i'n hynafiaidi fwyta'i ffrwyth a'i braster.
37. Y mae ei holl gynnyrch yn mynd i'r brenhinoedda osodaist arnom am ein pechodau.Y maent yn rheoli ein cyrff,ac yn gwneud fel y mynnant â'n hanifeiliaid;yr ydym ni mewn helbul mawr.”
38. Oherwydd hyn oll yr ydym yn gwneud ymrwymiad ysgrifenedig, ac y mae ein tywysogion, ein Lefiaid a'n hoffeiriaid, yn ei selio.