1. “Am hyn hefyd y mae fy nghalonyn cynhyrfu,ac yn llamu o'i lle.
2. Gwrandewch ar daran ei lais,a'r atsain a ddaw o'i enau.
3. Y mae'n ei yrru ar draws yr wybren,ac yn gyrru ei fellt i gilfachau'r byd.
4. Ar eu hôl fe rua;tarana â'i lais mawr,ac nid yw'n eu hatalpan glywir ei lais.
5. Tarana Duw yn rhyfeddol â'i lais;gwna wyrthiau, y tu hwnt i'n deall.
6. Fe ddywed wrth yr eira, ‘Disgyn ar y ddaear’,ac wrth y glaw a'r cawodydd, ‘Trymhewch’.
7. Y mae pob un yn cael ei gau i mewn,a phopeth a wnânt yn cael ei atal.
8. Â'r anifeiliaid i'w ffeuau,ac aros yn eu gwâl.
9. Daw'r corwynt allan o'i ystafell,ac oerni o'r tymhestloedd.
10. Daw anadl Duw â'r rhew,a rhewa'r llynnoedd yn galed.
11. Lleinw'r cwmwl hefyd â gwlybaniaeth,a gwasgara'r cwmwl ei fellt.
12. Gwibiant yma ac acw ar ei orchymyn,i wneud y cyfan a ddywed wrthynt,dros wyneb daear gyfan.
13. “Gwna hyn naill ai fel cosb,neu er mwyn ei dir, neu mewn trugaredd.
14. “Gwrando ar hyn, Job;aros ac ystyria ryfeddodau Duw.
15. A wyt ti'n deall sut y mae Duw yn trefnu,ac yn gwneud i'r mellt fflachio yn ei gwmwl?
16. A wyt ti'n deall symudiadau'r cymylau,rhyfeddodau un perffaith ei wybodaeth?
17. Ti, sy'n chwysu yn dy ddilladpan fydd y ddaear yn swrth dan wynt y de,
18. a fedrit ti, fel ef, daenu'r wybren,sy'n galed fel drych o fetel tawdd?
19. Dywed wrthym beth i'w ddweud wrtho;oherwydd y tywyllwch ni allwn ni drefnu'n hachos.
20. A ellir dweud wrtho, ‘Yr wyf fi am lefaru’,neu fynegi iddo, ‘Y mae hwn am siarad’?
21. “Ond yn awr, ni all neb edrych ar y goleunipan yw'n ddisglair yn yr awyr,a'r gwynt wedi dod a'i chlirio.
22. Disgleiria o'r gogledd fel aur;o gwmpas Duw y mae ysblander ofnadwy.
23. Ni allwn ni ganfod yr Hollalluog,y mae'n fawr ei nerth;yn ei farn a'i gyfiawnder ni wna gam.
24. Am hyn, y mae pawb yn ei ofni,a phob un doeth yn edrych ato.”