20. “Erstalwm yr wyt wedi torri dy iau a dryllio dy rwymau,a dweud, ‘Ni wasanaethaf’.Canys ar bob bryn uchel a than bob pren gwyrddlas,plygaist i buteinio.
21. Plennais di yn winwydden bêr, o had glân pur;sut ynteu y'th drowyd yn blanhigyn afrywiog i mi,yn winwydden estron?
22. Pe bait yn ymolchi â neitr, a chymryd llawer o sebon,byddai ôl dy gamwedd yn aros ger fy mron,” medd yr ARGLWYDD.
23. “Sut y gelli ddweud, ‘Nid wyf wedi fy halogi, na mynd ar ôl Baalim?’Gwêl dy ffordd yn y glyn; ystyria beth a wnaethost.Camel chwim ydwyt, yn gwibio'n ddi-drefn yn ei llwybrau;
24. asen wyllt, a'i chynefin yn yr anialwch,yn ei blys yn ffroeni'r gwynt.Pwy a atal ei nwyd?Ni flina'r un sy'n ei chwennych;fe'i cânt yn ei hamser.
25. Cadw dy droed rhag noethni, a'th lwnc rhag syched.Ond dywedaist, ‘Nid oes gobaith.Mi gerais estroniaid ac ar eu hôl hwy yr af.’ ”