5. Ac yn awr, llefarodd yr ARGLWYDD,a'm lluniodd o'r groth yn was iddo,i adfer Jacob iddo a chasglu Israel ato,i'm gogoneddu yng ngŵydd yr ARGLWYDD,am fod fy Nuw yn gadernid i mi.
6. Dywedodd, “Peth bychan yw i ti fod yn was i mi,i godi llwythau Jacob ar eu traed,ac adfer rhai cadwedig Israel;fe'th wnaf di yn oleuni i'r cenhedloedd,i'm hiachawdwriaeth gyrraedd hyd eithaf y ddaear.”
7. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD,Gwaredydd Israel, a'i Sanct,wrth yr un a ddirmygir ac a ffieiddir gan bobloedd,wrth gaethwas y trahaus:“Bydd brenhinoedd yn sefyll pan welant,a'r tywysogion yn ymgrymu,o achos yr ARGLWYDD, sy'n ffyddlon,a Sanct Israel, a'th ddewisodd di.”
8. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Atebaf di yn adeg ffafr,a'th gynorthwyo ar ddydd iachawdwriaeth;cadwaf di, a'th osod yn gyfamod i'r bobl;adferaf y tir a rhannu'r tiroedd anrhaith yn etifeddiaeth;
9. a dywedaf wrth y carcharorion, ‘Ewch allan’,ac wrth y rhai mewn tywyllwch, ‘Dewch i'r golau’.Cânt bori ar fin y ffyrdda chael porfa ar y moelydd.
10. Ni newynant ac ni sychedant,ni fydd gwres na haul yn eu taro,oherwydd un sy'n tosturio wrthynt sy'n eu harwain,ac yn eu tywys at ffynhonnau o ddŵr.
11. Gwnaf bob mynydd yn ffordd,a llenwi o dan fy llwybrau.
12. Y mae rhai yn dod o bell,a rhai o'r gogledd a'r gorllewin,ac eraill o wlad Sinim.”
13. Cân, nefoedd; gorfoledda, ddaear;bloeddiwch ganu, fynyddoedd.Canys y mae'r ARGLWYDD yn cysuro ei bobl,ac yn tosturio wrth ei drueiniaid.
14. Dywedodd Seion, “Gwrthododd yr ARGLWYDD fi,ac anghofiodd fy Arglwydd fi.”
15. “A anghofia gwraig ei phlentyn sugno,neu fam blentyn ei chroth?Fe allant hwy anghofio,ond nid anghofiaf fi di.
16. Edrych, rwyf wedi dy gerfio ar gledr fy nwylo;y mae dy furiau bob amser o flaen fy llygaid;
17. y mae dy adeiladwyr yn gyflymach na'r rhai sy'n dy ddinistrio,ac y mae dy anrheithwyr wedi mynd ymaith.