2. Yn y dydd hwnnw y canwch gân y winllan ddymunol:
3. “Myfi, yr ARGLWYDD, fydd yn ei chadw,ei dyfrhau bob munud,a'i gwylio nos a dydd,rhag i neb ei cham-drin.
4. Nid oes gennyf lid yn ei herbyn;os drain a mieri a rydd imi,rhyfelaf yn ei herbyn, a'u llosgi i gyd;
5. ond os yw am afael ynof am sicrwydd, gwnaed heddwch â mi,gwnaed heddwch â mi.”
6. Fe ddaw'r adeg i Jacob fwrw gwraidd,ac i Israel flodeuo a blaguro,a llenwi'r ddaear i gyd â chnwd.
7. A drawodd Duw ef fel y trawodd ef yr un a'i trawodd?A laddwyd ef fel y lladdodd ef yr un a'i lladdodd?
8. Trwy symud ymaith a bwrw allan, yr wyt yn ei barnu,ac yn ei hymlid â gwynt creulon pan gyfyd o'r dwyrain.
9. Am hynny, fel hyn y mae glanhau drygioni Jacob,a hyn fydd yn symud ymaith ei gamwedd—gwneud holl feini'r allorfel cerrig calch wedi eu malu,heb bost nac allor yn sefyll.
10. Oherwydd y mae'r ddinas gadarn yn unig,yn fangre wedi ei gadael a'i gwrthod, fel diffeithdir,lle y mae'r llo yn pori a gorwedd,ac yn cnoi pob blaguryn sy'n tyfu.
11. Pan wywa'i changau, fe'u torrir,a daw'r gwragedd a chynnau tân â hwy.Am mai pobl heb ddeall ydynt,ni fydd eu Gwneuthurwr yn dangos dim trugaredd,na'u Creawdwr yn gwneud dim ffafr â hwy.
12. Yn y dydd hwnnw bydd yr ARGLWYDD yn dyrnu ŷdo'r afon Ewffrates hyd nant yr Aifft,ac fe gewch chwi, blant Israel, eich lloffa bob yn un ac un.
13. Yn y dydd hwnnw fe genir ag utgorn mawr;ac fe ddaw'r rhai oedd ar goll yng ngwlad Asyria,a'r rhai oedd ar chwâl yn yr Aifft,ac addoli'r ARGLWYDD yn y mynydd sanctaidd,yn Jerwsalem.