13. Peidiwch â chyflwyno rhagor o offrymau ofer;y mae arogldarth yn ffiaidd i mi.Gŵyl y newydd-loer, Sabothau a galw cymanfa—ni allaf oddef drygioni a chynulliad sanctaidd.
14. Y mae'n gas gan f'enaid eich newydd-loerau a'ch gwyliau sefydlog;aethant yn faich arnaf, a blinais eu dwyn.
15. Pan ledwch eich dwylo mewn gweddi,trof fy llygaid ymaith;er i chwi amlhau eich ymbil,ni fynnaf wrando arnoch.Y mae eich dwylo'n llawn gwaed;
16. ymolchwch, ymlanhewch.Ewch â'ch gweithredoedd drwg o'm golwg;
17. peidiwch â gwneud drwg, dysgwch wneud daioni.Ceisiwch farn, achubwch gam y gorthrymedig,amddiffynnwch yr amddifad, a chymerwch blaid y weddw.
18. “Yn awr, ynteu, ymresymwn â'n gilydd,” medd yr ARGLWYDD.“Pe bai eich pechodau fel ysgarlad,fe fyddant cyn wynned â'r eira;pe baent cyn goched â phorffor,fe ânt fel gwlân.
19. Os bodlonwch i ufuddhau,cewch fwyta o ddaioni'r tir;
20. ond os gwrthodwch, a gwrthryfela,fe'ch ysir â chleddyf.”Genau'r ARGLWYDD a'i llefarodd.
21. O fel yr aeth y ddinas ffyddlon yn butain!Bu'n llawn o farn, a thrigai cyfiawnder ynddi,ond bellach llofruddion.
22. Aeth dy arian yn sorod,a'th win yn gymysg â dŵr.
23. Y mae dy arweinwyr yn wrthryfelwyrac yn bartneriaid lladron;y maent i gyd yn caru cildwrnac yn chwilio am wobrau;nid ydynt yn amddiffyn yr amddifad,ac ni roddant sylw i gŵyn y weddw.
24. Am hynny, medd yr ARGLWYDD, ARGLWYDD y Lluoedd, Cadernid Israel,“Aha! Caf fwrw fy llid ar y rhai sy'n fy mlino,a dialaf ar fy ngelynion.
25. Trof fy llaw yn dy erbyn,puraf dy sorod â thrwyth,a symudaf dy holl amhuredd.
26. Trof dy farnwyr i fod fel cynt,a'th gynghorwyr fel yn y dechrau.Ac wedi hynny fe'th elwiryn ddinas gyfiawn, yn dref ffyddlon.”