3. Yn dilyn drygioni fe ddaw dirmyg,a gwarth ar ôl amarch.
4. Y mae geiriau yn ddyfroedd dyfnion,yn ffrwd yn byrlymu, yn ffynnon doethineb.
5. Nid da yw dangos ffafr tuag at y drygionus,i amddifadu'r cyfiawn o farn.
6. Y mae genau'r ynfyd yn arwain at gynnen,a'i eiriau yn gofyn am gurfa.
7. Genau'r ynfyd yw ei ddinistr,ac y mae ei eiriau yn fagl iddo'i hun.
8. Y mae geiriau'r straegar fel danteithionsy'n mynd i lawr i'r cylla.
9. Y mae'r diog yn ei waithyn frawd i'r un sy'n dwyn dinistr.
10. Y mae enw'r ARGLWYDD yn dŵr cadarn;rhed y cyfiawn ato ac y mae'n ddiogel.
11. Golud y cyfoethog yw ei ddinas gadarn,ac y mae fel mur cryf yn ei dyb ei hun.
12. Cyn dyfod dinistr, y mae'r galon yn falch,ond daw gostyngeiddrwydd o flaen anrhydedd.
13. Y mae'r un sy'n ateb cyn gwrandoyn dangos ffolineb ac amarch.
14. Gall ysbryd rhywun ei gynnal yn ei afiechyd,ond os yw'r ysbryd yn isel, pwy a'i cwyd?
15. Y mae meddwl deallus yn ennill gwybodaeth,a chlust y doeth yn chwilio am ddeall.
16. Y mae rhodd rhywun yn agor drysau iddo,ac yn ei arwain at y mawrion.
17. Y mae'r cyntaf i ddadlau ei achos yn ymddangos yn gyfiawn,nes y daw ei wrthwynebwr a'i groesholi.
18. Rhydd y coelbren derfyn ar gwerylon,ac y mae'n dyfarnu rhwng y cedyrn.