17. Wrth godi ei olwg, gwelodd y teithiwr ar sgwâr y dref, ac meddai'r hen ŵr, “I ble rwyt ti'n mynd, ac o ble y daethost?”
18. Dywedodd yntau wrtho, “Ar daith o Fethlehem Jwda i gyffiniau mynydd-dir Effraim yr ydym ni. Un oddi yno wyf fi, yn dychwelyd adref ar ôl bod ym Methlehem Jwda; ond nid oes neb wedi fy nghymryd i'w dŷ.
19. Y mae gennym wellt ac ebran i'n hasynnod, hefyd fara a gwin i mi a'th lawforwyn a'r gwas; nid oes ar dy weision angen un dim.”
20. Dywedodd yr hen ŵr, “Croeso i chwi. Fe ofalaf fi am eich anghenion i gyd; rhaid ichwi beidio â threulio'r nos ar y sgwâr.”
21. Aeth â hwy i'w dŷ a phorthi'r asynnod; cawsant hwythau olchi eu traed a bwyta ac yfed.
22. Tra oeddent yn eu mwynhau eu hunain, daeth rhai o ddihirod y dref i ymgasglu o gwmpas y tŷ, a churo ar y drws a dweud wrth yr hen ŵr oedd yn berchen y tŷ, “Tyrd â'r dyn a ddaeth i'th dŷ allan, i ni gael cyfathrach ag ef.”
23. Aeth perchennog y tŷ allan atynt a dweud wrthynt, “Nage, frodyr, peidiwch â chamymddwyn; gan fod y dyn wedi dod i'm tŷ, peidiwch â gwneud y fath anlladrwydd.
24. Dyma fy merch i, sy'n wyryf, a'i ordderch ef; dof â hwy allan i chwi eu treisio, neu wneud fel y mynnoch iddynt, ond peidiwch â gwneud y fath anlladrwydd gyda'r dyn.”
25. Ond ni fynnai'r dynion wrando arno. Felly cydiodd y dyn yn ei ordderch a'i gwthio allan atynt, a buont yn ei threisio a'i cham-drin drwy'r nos, hyd y bore, ac yna gadael iddi fynd ar doriad y wawr.
26. Yn y bore, daeth y ddynes a disgyn wrth ddrws y tŷ lle'r oedd ei meistr.
27. Pan gododd ei meistr yn y bore ac agor drws y tŷ i fynd allan i gychwyn ar ei daith, dyna lle'r oedd ei ordderch wedi disgyn wrth ddrws y tŷ, a'i dwy law ar y rhiniog.
28. Dywedodd wrthi, “Cod, inni gael mynd.” Ond nid oedd ateb. Cododd hi ar yr asyn ac aeth adref.
29. Pan gyrhaeddodd ei gartref, cymerodd gyllell, a gafael yn ei ordderch a'i darnio bob yn gymal yn ddeuddeg darn, a'u hanfon drwy holl derfynau Israel.