1. Kamong mga lumulupyo sa Lebanon, ablihi ninyo ang mga pultahan sa inyong mga siyudad aron lamyon sa kalayo ang inyong mga kahoyng sedro.
2. Ug sa samang paagi nangapukan ang matahom ug labong nga mga kahoyng sedro, nangapukan usab ang mga kahoyng sipres ug ang mga kahoyng terebinto sa Bashan.
3. Nanghilak ang mga magbalantay sa karnero kay nangadaot ang ilang tambok nga mga sabsabanan. Nagngulob ang mga liyon kay nangadaot ang kalasangan sa Jordan nga ilang gipuy-an.
4. Mao kini ang giingon sa Ginoo nga akong Dios:“Atimana ang mga karnerong ihawonon.
5. Ang mga nagapalit ug nagaihaw kanila dili silotan. Ang mga nagabaligya kanila nagaingon, ‘Dalaygon ang Ginoo! Adunahan na ako!’ Bisan ang ilang mga magbalantay wala malooy kanila.
6. “Atimana ang akong katawhan kay ako, ang Ginoo, nag-ingon nga dili ko na kaloy-an ang mga tawo sa kalibotan. Ako mismo ang motugyan sa matag tawo nga masakop sa iyang isigka-tawo ug sa iyang hari. Ug kini sila ang magadala ug kalaglagan sa kalibotan, ug wala akoy luwason gikan sa ilang mga kamot.”
7. Busa giatiman ko ang mga karnerong ihawonon alang sa mga nagabaligya ug mga karnero. Nagkuha ako ug duha ka baston; ang usa gitawag ko ug Kaayo ug ang usa gitawag ko ug Paghiusa.
8. Nawad-an akog pasensya sa tulo ka magbalantay sa karnero nga nasuko kanako. Busa gipapahawa ko silang tanan sulod lang sa usa ka bulan.
9. Unya miingon ako sa mga karnero, “Dili na ako moatiman kaninyo. Pasagdi nga mamatay ang kamatyonon ug malaglag ang kalaglagon. Ug ang mahibilin pasagdi nga magkinan-anay sa unod sa usag usa.”
10. Unya gikuha ko ang baston nga gitawag ug Kaayo, ug gibali ko kini isip simbolo nga gibawi na sa Ginoo ang iyang kasabotan sa tanang mga katawhan.
11. Busa nianang adlawa nawad-an ug bili ang kasabotan. Ang mga nagabaligya sa mga karnero nga nagtan-aw kanako nahibalo nga may mensahe ang Ginoo pinaagi niining akong gihimo.