10. Hinaut nga maglatagaw na lang ang iyang mga kabataan ug magpakilimos,ug hinaut nga abugon sila gikan sa ilang gubang pinuy-anan.
11. Hinaut nga imbargohon sa iyang nautangan ang tanan niyang kabtangan,ug hinaut nga kuhaon sa mga dumuduong ang iyang hinagoan.
12. Ug kon mamatay na siya,hinaut nga walay malooy kaniya ug sa iyang nailo nga mga kabataan.
13. Hinaut nga mangamatay ang iyang mga kaliwataron malimtan na sila sa mosunod nga mga henerasyon.
14-15. Hinaut nga dili pasayloon ug dili kalimtan sa Ginoo ang sala sa iyang mga ginikanan ug mga katigulangan;ug hinaut nga malimtan na sila sa kalibotan.
16. Kay wala gayod siyay kalooy;gilisod-lisod hinuon niya ug gipamatay ang mga kabos, mga timawa, ug ang mga nawad-an ug paglaom.
17. Gikalipay niya ang pagtunglo sa uban — hinaut nga sa iya kini mahitabo.Nagdumili siya sa paghatag sa iyang panalangin sa uban — hinaut nga wala usay mopanalangin kaniya.
18. Kabahin na sa iyang kinabuhi ang pagpanunglo;daw mao na kini ang iyang kinaon,ug midulot na kini hangtod sa iyang kabukogan.
19. Hinaut magpabilin kaniya ang tunglo. Mahisama kini sa bisti nga ginasul-ob ug bakos nga kanunay ginabakos.”
20. Ginoo, hinaut pa nga mao kana ang imong isilot sa mga nagabutang-butang ug nagasulti ug daotan mahitungod kanako.
21. Apan tabangi ako, Ginoong Dios, aron ikaw mapasidunggan.Luwasa ako tungod sa imong kaayo ug gugma.
22. Kay kabos ako ug timawa, ug nasakit gayod ako.
23. Hinay-hinay nang nagkawala ang akong kinabuhisama sa landong nga mahanaw panahon sa kagabhion.Daw sama ako sa dulon nga gipapha.
24. Wala nay kusog ang akong tuhod sa pagpinuasa.Labihan na ako kaniwang.