4. Inigkatulog niya, bantayi kon asa siya mohigda. Ug kon makatulog na siya, duola ug walisa ang habol diha sa iyang tiilan ug didto ka matulog. Unya sultihan ka niya kon unsa ang imong buhaton.”
5. Mitubag si Ruth, “Himuon ko ang tanan mong gisulti.”
6. Busa miadto siya sa giokanan aron himuon ang tanang gisulti sa iyang ugangan.
7. Sa dihang nakahuman na si Boaz ug kaon ug inom, maayo kaayo ang iyang pamati. Mihigda siya sa kilid sa tinapok nga mga barley aron matulog. Hinay-hinay nga miduol si Ruth kaniya ug giwalis ang habol sa iyang tiilan ug mihigda didto.
8. Sa dihang mga tungang gabii na, nakamata si Boaz, ug sa iyang pagliso natingala siya nga may babaye nga nagahigda sa iyang tiilan.
9. Nangutana si Boaz, “Kinsa ka?” Mitubag siya, “Ako si Ruth. Duol mo akong paryente nga kinahanglan mong atimanon. Karon, taboni ako sa imong bisti sa pagpakita nga pangasaw-on ug atimanon mo ako.”
10. Miingon si Boaz, “Hinaut nga panalanginan ka sa Ginoo. Ang pag-unong nga gipakita mo karon sa imong pamilya mas labaw pa sa gipakita mo kaniadto. Kay wala ka mag-apas sa batan-ong lalaki, adunahan man siya o kabos.