16. Apan mitubag si Ruth, “Ayaw ako pugsa sa pagbiya kanimo, kay bisan asa ka moadto didto usab ako moadto, ug bisan asa ka mopuyo didto usab ako mopuyo. Ang imong mga katagilungsod mahimo usab nga akong mga katagilungsod, ug ang imong Dios mahimo usab nga akong Dios.
17. Kon asa ka mamatay, didto usab ako mamatay ug didto usab ilubong. Hinaut pa nga silotan ako sa Ginoo sa hilabihan gayod kon mobulag ako kanimo. Kamatayon lang ang makapahimulag kanako gikan kanimo.”
18. Sa dihang nakita ni Noemi nga desidido gayod si Ruth sa pag-uban kaniya, mihilom na lang siya.
19. Busa nagpadayon silang duha sa paglakaw hangtod nga nakaabot sila sa Betlehem. Pag-abot nila, nagkaguliyang ang tanang mga tawo. Miingon ang mga babaye, “Si Noemi ba gayod kini?”
20. Miingon si Noemi kanila, “Ayaw ninyo ako tawgag Noemi, kondili tawga ninyo ako ug Mara, kay gihimong labihan kapait sa Makagagahom nga Dios ang akong kinabuhi.
21. Pagbiya ko dinhi anaa kanako ang tanan, apan gipabalik ako sa Ginoo nga walay nahot. Busa ayaw na ninyo ako tawgag Noemi, kay gipaantos ako sa Ginoo nga Makagagahom.”
22. Mao pa lay pagsugod sa ting-ani sa barley sa pag-abot ni Noemi sa Betlehem uban sa iyang umagad nga si Ruth nga Moabnon.