10. Anak, ayaw pagpadala sa pagpangdani sa mga tawong makasasala
11. o mouban kanila kon moingon sila, “Dali, uban kanamo; mangatang kitag tawo ug atong patyon bisag walay sala.
12. Buhi pa sila karon ug maayog panglawas apan pamatyon nato sila; mahisama sila sa mga nahiadto na sa dapit sa mga patay.
13. Makakuha kita kanilag mahalong kabtangan, ug pun-on nato ang atong mga balay sa atong mga inilog.
14. Sige na, uban kanamo, ug bahinon ta ang atong mga inilog.”
15. Anak, ayaw gayod pag-uban kanila; likayi sila.
16. Kay sayon ra nila ang pagpakasala ug pagpatay ug tawo.
17. Kawang lang ang pagbutang ug lit-ag kon ang langgam nga dakponon nagatan-aw.
18. Nasayod ang langgam nga lit-agon siya, apan kining mga daotan wala masayod nga sila mismo ang mabiktima sa ilang binuhatan. Mangatang silag patyonon apan silay pagapatyon.
19. Mao kanay dangatan sa mga tawong moangkon ug kabtangan sa daotang paagi. Mao ra kanay ilang kamatyan.
20-21. Ang kaalam sama sa tawo nga nagawali sa kadalanan, mga plasa, mga merkado, ug sa mga pultahan sa mga lungsod. Nagkanayon siya,
22. “Kamong mga walay kahibalo, hangtod kanus-a kamo magpabiling ingon niana?Kamong mga bugalbugalon, hangtod kanus-a ninyo ikalipay ang pagbugalbugal?Kamong mga buang-buang, hangtod kanus-a kamo magdumili sa kaalam?