1. Ang mensahe niini nga libro bahin sa Nineve. Gipadayag kini sa Ginoo kang Nahum nga taga-Elkosh.
2. Dili gusto ang Ginoong Dios nga mosimba ang mga tawo ug laing mga dios. Nasuko siya sa iyang mga kaaway ug panimaslan niya sila.
3. Tinuod nga dili siya daling masuko, apan gamhanan siya kaayo ug silotan gayod niya ang nakasala. Kon moagi siya mohaguros ang hangin ug magbagyo. Ang mga panganod daw abog diha sa iyang mga tiil.
4. Sa iyang pagmando momala ang mga kadagatan ug mga kasubaan, mangalaya ang mga tanom sa Bashan, sa Bukid sa Carmel, ug sa Lebanon.
5. Tungod sa iyang presensya matay-og ang kalibotan, lakip ang mga bukid ug ang mga bungtod, ug ang mga tawo sa kalibotan mangurog.
6. Kinsay makasagubang sa iyang labihang kasuko? Kon siya masuko mora siyag nagabuga ug kalayo, ug ang mga bato mangabuak sa iyang atubangan.
7. Maayo ang Ginoo; lig-on siya nga dalangpanan sa panahon sa kalisod, ug ginaatiman niya ang nagadangop kaniya.
8. Sama siya sa makusog nga baha nga mohurot ug laglag sa iyang mga kaaway. Gukdon niya ang iyang mga kaaway hangtod nga mangamatay sila.
9. Mga taga-Asiria, kon unsa man ang inyong daotang plano batok sa mga katawhan sa Ginoo, santaon kana sa Ginoo sa hingpit ug dili na mausab ang kasamok.
10. Sama kamo sa tawong hubog nga nasangit sa mga sampinit. Laglagon gayod kamo nga daw ugang dagami nga gisunog.
11. Ang usa sa inyong mga pangulo nagplano ug daotan batok sa mga katawhan sa Ginoo. Daotan ang iyang tambag.
12. Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga taga-Juda: “Bisag daghan ug kusgan ang inyong kaaway nga mga taga-Asiria, laglagon ko sila hangtod nga mahanaw sila. Bisan tuod ug gisakit ko kamo, dili ko na kana buhaton pa pag-usab.