4. Sa dihang naglawig na sila, nagpadala ang Ginoo ug kusog nga hangin sa dagat. Miunos ug kusog hangtod nga morag maguba na ang barko.
5. Busa nangahadlok ang mga tripulante, ug ang matag usa kanila nagpakitabang sa ilang mga dios. Gipanglabay nila ang mga karga sa dagat aron mogaan ang barko.Nakanaog na kaniadto si Jonas sa ubos nga bahin sa barko ug naghigda didto hangtod nga nahinanok siya pag-ayo.
6. Unya miadto kaniya ang kapitan sa barko ug miingon, “Nakahimo ka pa sa pagkatulog? Bangon, ug pangayo ug tabang sa imong dios! Basin pa ug malooy siya kanato, ug tabangan niya kita nga dili kita mangamatay.”
7. Unya nag-ingnanay ang mga tripulante, “Dali magripa kita aron mahibaloan nato kon kinsa ang hinungdan niining katalagman nga midangat kanato.” Busa nagripa sila, ug si Jonas ang naripahan.
8. Unya miingon sila kaniya, “Palihog, sultihi kami kon nganong midangat kining katalagman kanato, ug unsa ang imong trabaho ug taga-asa ka. Sultihi kami kon unsa ang imong nasod ug kaliwat.”
9. Mitubag si Jonas, “Usa ako ka Hebreo ug nagasimba ako sa Ginoo, ang Dios sa langit nga naghimo sa dagat ug sa yuta.”
10. Gisultihan sila ni Jonas nga nagpahilayo siya sa Ginoo. Busa nangahadlok pag-ayo ang mga tripulante. Miingon sila kaniya, “Unsa kining imong gibuhat?”
11. Sa dihang misamot na kadagko ang mga balod, miingon ang mga tripulante kang Jonas, “Unsay among buhaton kanimo aron mokalma ang dagat ug dili na makaperwisyo kanamo?”
12. Mitubag siya kanila, “Alsaha ninyo ako ug itambog sa dagat aron molinaw kini. Kay nasayod ako nga ako ang hinungdan kon nganong midangat kaninyo kining kusog nga bagyo.”