7. Apan tabangan ko sila nga makapahawa sa mga dapit nga gibaligyaan ninyo kanila, ug pagahimuon ko kaninyo ang inyong gihimo kanila.
8. Ibaligya ko ang inyong mga anak sa katawhan sa Juda, ug ibaligya nila sila sa mga taga-Saba, nga namuyo sa layong lugar. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
9. Miingon pa ang Ginoo, “Ipahibalo kini sa mga nasod: Pangandam kamo sa pagpakiggira. Aghata ninyo ang inyong mga sundalo nga mosulong.
10. Himoa ninyong mga espada ang punta sa inyong mga daro ug himoa ninyong mga bangkaw ang inyong mga lampas. Bisan ang mga maluya kinahanglang makiggira.
11. Dali, duol kamo, tanan kamong mga nasod sa palibot. Ug pagtigom kamo didto sa Kapatagan ni Jehoshafat. Ang mga mahadlokon kinahanglang magsundalo.”
12. Nag-ingon pa gayod ang Ginoo, “Kinahanglang maaghat sa pagtungas ngadto sa Kapatagan ni Jehoshafat ang mga nasod sa palibot, kay hukman ko sila didto.
13. Galaba sila nga daw trigo nga alanihon! Tunob-tunobi sila nga daw ubas nga pugaunon tungod kay puno na ang pug-anan ug nagaawas na kini! Kay labihan sila kadaotan.”
14. Labihan kadaghan sa mga tawo nga nagasaba sa Kapatagan sa Paghukom, kay duol na moabot ang adlaw sa pagsilot sa Ginoo.
15. Mongitngit ang adlaw ug ang bulan, ug dili na mosidlak ang mga bitoon.
16. Mongulob ang Ginoo gikan sa Zion; ang iyang tingog modahunog gikan sa Jerusalem. Ug tungod niini mouyog ang kalibotan ug ang kalangitan. Apan lig-on nga dalangpanan ang Ginoo alang sa mga Israelinhon nga iyang katawhan.
17. Miingon ang Ginoo, “Mga taga-Juda, mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo nga inyong Dios, nagapuyo sa Zion, ang akong balaan nga bukid. Ug mahimong balaan na usab ang Jerusalem; dili na gayod kini sulongon pag-usab sa mga taga-laing nasod.