Kapitulo

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Daang Tugon

Bag-ong Tugon

Job 30 Ang Pulong sa Dios (APSD)

1. “Apan karon gibiaybiay ako sa mga tawo nga batan-on pa kay kanako, kansang mga amahan dili masaligan. Mas masaligan pa gani ang akong mga iro nga nagabantay sa akong mga karnero.

2. Unsa may makuha ko niining mga tawhana nga mga luya na ug walay kusog?

3. Nagniwang na sila sa sobrang kawad-on ug kagutom. Nagakitkit na lang sila sa mga lagutmon sa kamingawan sa panahon sa kagabhion.

4. Pangibton nila ug pangkaonon ang mga tanom sa kamingawan, bisan pa ang tab-ang nga gamot sa kahoy nga enebro.

5. Pang-abogon sila sa ilang mga katagilungsod ug singgitan nga daw mga kawatan.

6. Busa napugos sila pagpuyo sa mga lugut, sa mga kabatoan, ug sa mga bangag sa yuta.

7. Daw sa mga mananap sila nga mag-uwang sa kalasangan, ug magtapok sila sa punoan sa mga tanom.

8. Wala silay pulos ug wala gani nakaila kanila, ug giabog sila sa ilang yuta.

9. “Ug karon gibiaybiay ako sa ilang mga anak pinaagi sa awit. Gihimo nila akong kataw-anan.

10. Gingilngigan sila kanako ug gilikayan nila ako. Dili gani sila managana sa pagluwa sa akong nawong.

11. Karon nga gipasagdan ako ug gipaantos sa Dios, nagpatuyang na lang sila sa ilang gustong buhaton kanako.

12. Gisulong ako niining daotan nga grupo. Nagbutang sila ug lit-ag sa akong agianan, ug nagtinguha gayod sila sa paglaglag kanako.

13. Babagan nila ang akong agianan sa paglaglag kanako. Milampos sila bisan walay mitabang kanila.

14. Gisulong nila ako nga daw nag-agi sila sa dako nga bangag sa guba nga paril.

15. Labihan ang akong kahadlok, ug nawala ang akong dungog ug bahandi sama sa panganod nga gipalid sa makusog nga hangin.

16. Ug karon hinay-hinay ako nga nagakamatay; walay undang ang akong pag-antos.

17. Inigkagabii magngutngot ang akong mga bukog; walay undang ang kasakit nga akong gibati.

18. Sa dakong kusog sa Dios, gikwelyohan niya ako

19. ug giitsa sa lapok. Nahisama na ako sa abo ug lapok.

20. “Nanawag ako kanimo, O Dios, apan wala ka motubag. Nagabarog ako sa imong presensya, apan ginatan-aw mo lang ako.

21. Nahimo ka nang bangis kanako. Gigamit mo ang imong gahom sa pagpaantos kanako.

22. Daw sa gipapalid mo ako sa hangin ug gipakuso-kuso sa bagyo.

23. Nasayod ako nga dad-on mo ako sa dapit sa mga patay, sa dapit nga gitagana mo nga adtoan sa tanang mga tawo.

24. “Wala gayod ako mopasakit sa tawong nag-antos ug nagpakilooy tungod sa kalisod.

25. Naghilak gani ako sa mga tawong naglisod. Nalooy kaayo ako sa mga kabos.

26. Apan sa dihang naglaom ako ug kaayohan, daotan ang midangat kanako. Nagpaabot akog kahayag, apan kangitngit ang miabot.

27. Walay undang ang kasakit nga akong gibati. Adlaw-adlaw akong nag-antos.

28. Nangitom ang akong panit dili tungod sa kainit sa adlaw kondili tungod sa balatian. Nagatindog ako atubangan sa katilingban ug nagapangayog tabang.

29. Ang akong paghilak daw sa uwang sa ihalas nga iro o sa tingog sa ngiwngiw.

30. Nangitom ang akong panit ug nangaukab ang kugang. Taas kaayo ang akong hilanat.

31. Masub-anon ang sonata sa akong harpa ug plawta.”