14. Mobangon ug sayo ang mamumuno aron pagpatay sa mga kabos, ug sa gabii mangawat siya.
15. Ang mananapaw maghulat nga mongitngit aron walay makakita kaniya. Tabonan niya ang iyang nawong aron walay makaila kaniya.
16. Kon gabii manglungkab ang mga kawatan sa mga balay, apan kon adlaw manarangka sila, kay naglikay sila sa kahayag.
17. Giisip nilang kahayag ang kangitngit, kay kakunsabo nila ang makahahadlok nga kangitngit.”
18. “Apan sama sa bula sa tubig, dili gayod molungtad ug dugay ang mga tawong daotan. Ang yuta nga ilang gipanag-iyahan tinunglo sa Dios. Busa walay moadto sa ilang ubasan.
19. Maingon nga ang snow matunaw ug mahanaw sa init sa adlaw, ang mga makasasala mahanaw usab sa kalibotan.
20. Dili na sila hinumdoman pa. Kalimtan na sila bisan sa ilang inahan. Malaglag sila nga daw kahoy nga giputol ug kutkoton sila sa mga ulod.
21. Kay wala nila ayoha pagtagad ang mga babayeng baog. Ug wala nila kaloy-i ang mga biyuda.
22. “Pinaagi sa gahom sa Dios gilaglag niya ang mga tawong gamhanan. Bisan lig-on sila, walay kasigurohan ang ilang kinabuhi.
23. Posible nga tugotan sila sa Dios nga magkinabuhi nga walay katalagman, apan ginabantayan gayod sa Dios ang tanan nilang lihok.
24. Pasidunggan sila sulod sa mubo nga panahon, apan pagkahuman mangawala sila sama sa bulak nga nalaya o sa uhay nga gigalab.
25. Kon dili husto ang akong gisulti, kinsa ang makapamatuod nga nagabakak ako? Kinsa ang makaingon nga sayop ako?”