1. Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman,
2. “Job, ang maalamon nga tawo dili mosultig mga pulong nga walay pulos.
3. Dili siya mangatarungan ginamit ang mga pulong nga walay hinungdan.
4. Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios.
5. Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan. Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong.
6. Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw. Ang imo mismong gipanulti ang nagasaksi batok kanimo.
7. Naghunahuna ka ba nga ikaw ang unang natawo? Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod?
8. Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios? Ikaw lang ba ang maalamon?
9. Unsa may imong nahibaloan nga wala usab namo mahibaloi? Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti?
10. Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang nga mas tigulang pa kaysa imong amahan!
11. Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios. Kulang pa ba kini?
12. Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati? Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran
13. nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya?
14. Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi nga hinlo ug matarong?
15. Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel! Kon kining langitnon nga mga tinuga dili hinlo sa iyang panan-aw,
16. ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala, ug uhaw sa paghimo ug daotan?
17. “Job, paminawa ako. Sultihan ko ikaw ug pasabton sa akong naeksperyensyahan.
18. Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan.
19. Mga maalamon kaayo sila, kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta, ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.
20. “Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi.
21. Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman, kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan.
22. Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya.
23. Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa. Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.
24. Labihan ang iyang kakulba, sama sa hari nga mosulong sa gira.
25. Nagakahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya ug misukol sa Dios nga Makagagahom.
26. Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios.
27. Bisan adunahan ug tambok siya karon,
28. magpuyo siya sa guba nga mga lungsod, sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na.
29. Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan. Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay, ug ang iyang kabtangan dili modaghan.
30. Dili siya makaikyas sa kalaglagan. Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog. Mawala ang tanan niyang kabtangan sa usa lang ka paghuyop sa Dios.
31. Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos, kay wala gayod siyay makuha gikan niini.
32. Sa dili pa moabot ang iyang panahon, madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.
33. Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga nga hilaw pa, o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak.
34. Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay nga walay kaliwat. Ug mangasunog ang ilang mga balay nga gitukod gikan sa pagpanguwarta.
35. Naghunahuna sila kanunay sa paghimo ug kasamok, paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”