10. Anaa sa iyang kamot ang kinabuhi o ang gininhawa sa tanang binuhat, apil na ang sa tawo.
11. Ang dila sa tawo mahibalo sa lami sa pagkaon, ug ang dalunggan mahibalo usab kon maayo ba o dili ang mga pulong.
12. Ang mga tigulang may kaalam ug panabot, kay samtang nagataas ang ilang kinabuhi, nagkadaghan pa gayod ang ilang kahibalo.
13. “Apan anaa sa Dios ang kaalam, gahom, panabot, ug pagtambag.
14. Walay makatukod pagbalik sa iyang giguba, ug walay makaluwas sa iyang gipriso.
15. Kon pugngan niya ang ulan, moabot ang hulaw; ug kon buhian niya kini, daoton sa baha ang yuta.
16. Kusgan siya ug madaogon, ug ilalom sa iyang gahom ang nagapanglimbong ug ang ginalimbongan.
17. Kuhaan niya sa kaalam ang mga magtatambag, ug himuon niyang mga buang-buang ang mga maghuhukom.
18. Pakanaogon niya ang mga hari sa ilang trono ug ipabihag.
19. Tangtangon niya sa ilang katungdanan ang mga pari ug ang mga tawo nga dugay na sa pangagamhanan.
20. Patak-omon niya ang baba niadtong ginatahod nga mga magtatambag, ug kuhaan niya sa hustong panabot ang mga tigulang.