29. O mga taga-Jerusalem, pagpakiskis kamo sa inyong ulo ug ilabay ang inyong buhok sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo didto sa taas nga mga dapit, kay gisalikway ug gipasagdan na sa Ginoo ang inyong henerasyon nga nagpalagot kaniya.”
30. Miingon ang Ginoo, “Naghimog daotan ang katawhan sa Juda. Gipamutang nila ang ilang mangil-ad nga mga dios-dios didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug tungod niini nahugawan kini.
31. Nagpatindog usab silag simbahanan diha sa habog nga mga dapit sa Tofet, sa Kapatagan sa Ben Hinom, aron didto nila sunogon ang ilang mga anak ingon nga ilang halad. Wala gayod ako magsugo niini kanila. Wala gani kini moabot sa akong hunahuna.
32. Busa pangandam kamo, kay ako, ang Ginoo, nag-ingon nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na motawag niining lugara ug Tofet o Kapatagan sa Ben Hinom kondili Kapatagan nga Ihawanan. Kay ipanglubong nila didto ang daghan kaayong mga patay hangtod nga wala nay dapit nga malubngan.
33. Ang mga patayng lawas niini nga katawhan pagakan-on sa mga langgam ug mga mananap, ug walay moabog kanila.
34. Undangon ko ang kamaya ug kasadya diha sa kadalanan sa Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sa bag-ong kasal dili na madunggan diha sa mga lungsod sa Juda. Kay mahimong awaaw kining yutaa.”