37. Mahimo kining guba nga nasod! Kataw-an ug tamayon kini, ug wala nay magpuyo niini gawas sa mga ihalas nga mga iro.
38. Ang mga taga-Babilonia magngulob nga daw mga liyon.
39. Ug kon pananglit gutom sila, magpakombira ako alang kanila. Hubogon, lipayon, ug pakatulogon ko sila hangtod nga dili na makamata pa. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
40. Dad-on ko sila nga daw mga karnero ug kanding ngadto sa ihawanan.
41. Pagkamakalilisang ang pagkalaglag sa Babilonia, ang nasod nga gidayeg sa tibuok kalibotan! Malisang ang mga nasod sa nahitabo kaniya.
42. Lapawan sa mga dagko ug nagadahunog nga balod ang Babilonia.
43. Maawaaw ang mga lungsod niini, sama sa disyerto nga mala ug walay nagpuyo o bisan may molabay.
44. Silotan ko si Bel nga dios-dios sa Babilonia. Ipasuka ko kaniya ang iyang gipanglamoy. Dili na modagsa ang mga nasod sa pagsimba kaniya. Ug ang mga paril sa Babilonia mangalumpag.
45. “Mga katawhan ko, pangikyas kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kinabuhi sa dili ko pa ipahiagom ang akong kasuko.
46. Apan ayaw kamo kahadlok o kaluya kon moabot diha sa inyong nasod ang mga balita mahitungod sa gira. Kay ang mga balita mahitungod sa kagubot ug panaggira sa mga hari moabot matag tuig.
47. Moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Maulawan pag-ayo ang tibuok Babilonia. Mangamatay ang iyang mga samaran ug magbuy-od ang mga patayng lawas sa iyang katawhan.
48. Unya mosinggit sa kalipay ang langit ug ang kalibotan, ug ang tanang anaa kanila, sa pagkalaglag sa Babilonia. Kay sulongon kini sa mga tiglaglag nga gikan sa amihan. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
49. “Kinahanglan gayod nga malaglag ang Babilonia tungod sa iyang pagpamatay sa mga Israelinhon ug sa uban pang mga tawo sa kalibotan.”