14. “Mga taga-Jerusalem, hinloi sa kadaotan ang inyong kasingkasing aron maluwas kamo. Hangtod kanus-a magpabilin ang pagkadaotan sa inyong hunahuna?
15. Ang inyong kalaglagan gipamalita na sa mga mensahero gikan sa Dan ug sa mga kabungtoran sa Efraim.
16. Gisugo sila nga pasidan-an ang mga nasod ug ang Jerusalem nga adunay mosulong nga mga sundalo gikan sa layong dapit. Gapanghagit sila ug away batok sa mga lungsod sa Juda.
17. Gipalibotan nila ang Jerusalem nga daw mga tawong nagabantay ug uma, tungod kay nagrebelde ang Jerusalem kanako.
18. Ang inyo mismong mga gawi ug binuhatan maoy naghatod kaninyo niini. Mao kini ang inyong silot. Pait kini kaayo, ug midulot kini sa inyong kasingkasing!”
19. Dili ko na maagwanta ang akong kaguol. Labihan gayod ang akong pag-agulo. Nagakuba-kuba ang akong dughan ug dili ako mahimutang. Kay nadungog ko ang tingog sa budyong ug ang singgit sa pagpakiggira.
20. Nagasunod-sunod ang mga katalagman. Nalukop sa kadaot ang tibuok nasod. Bisan ang akong mga tolda kalit lang nga naguba, ug ang mga kurtina niini nangagisi.
21. Hangtod kanus-a ko pa padayon nga makita ang bandera sa pagpakiggira ug madungog ang tingog sa budyong?
22. Miingon ang Ginoo, “Buang-buang ang akong katawhan. Wala sila makaila kanako. Sama sila sa mga batang walay panabot. Hanas silang mohimo ug daotan; dili sila mahibalong mobuhat ug maayo.”
23. Nakita ko ang kalibotan. Hawan kini ug walay porma. Nakita ko usab ang kalangitan ug wala kini kahayag.
24. Nakita ko ang mga bukid ug mga bungtod ug nangatay-og kini.
25. Nakita ko usab nga wala nay mga tawo, ug ang tanang langgam nanglupad na.
26. Nakita ko nga ang tabunok nga yuta nahimong disyerto. Ang tanang lungsod nalaglag tungod sa labihan nga kasuko sa Ginoo.