1-2. Miingon ang Ginoo kang Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nag-ingon: Isulat sa usa ka libro ang tanan nga gisulti ko kanimo.
3. Kay moabot ang panahon nga dad-on ko pagbalik gikan sa pagkabihag ang akong katawhan nga taga-Israel ug taga-Juda. Ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ug panag-iyahan nila kini pag-usab.” Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
4-5. Midugang pag-ingon ang Ginoo bahin sa Israel ug Juda: “Madunggan ang panaghilak sa mga tawo dili tungod sa kalipay kondili sa labihan nga kahadlok.
6. Karon, may ipangutana ako kaninyo: Manganak ba diay ang mga lalaki? Nan, nganong nakita ko man ang mga lalaki nga nangluspad ug naggunit sa ilang tiyan nga daw sa babayeng nagabati?
7. Pagkamakalilisang unya nianang adlawa! Wala gayod kini sama. Panahon kini sa kalisod alang sa mga kaliwat ni Jacob, apan maluwas sila gikan niini.
8. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon nga nianang higayona, dili na sila ulipnon sa mga langyaw. Balion ko ang yugo sa pagkaulipon nga anaa sa ilang mga liog ug tangtangan ko sila sa ilang mga gapos.
9. Mag-alagad na sila kanako, ang Ginoo nga ilang Dios, ug sa hari nga kaliwat ni David nga akong pilion alang kanila.
10. “Busa ayaw kamo kahadlok o kadismaya, kamong mga kaliwat ni Jacob nga akong alagad. Ako, ang Ginoo, nag-ingon nga luwason ko gayod kamo ug ang inyong mga kaliwat gikan sa layong dapit diin kamo gibihag. Unya magkinabuhi kamo nga malinawon ug walay gikahadlokan.
11. Kay kauban ninyo ako ug luwason ko kamo. Laglagon ko sa hingpit ang tanang kanasoran diin ko kamo gipatibulaag, apan dili ko kini buhaton kaninyo. Apan wala nagakahulogan nga dili ko na kamo silotan. Disiplinahon ko kamo pinasubay sa hustisya. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”